Intelligence in Context: The Cultural and Historical Foundations of Human Intelligence

این کتاب به روش‌های مختلفی که هوش می‌تواند خود را در طیف گسترده‌ای از زمینه‌های متنوعی که مردم در آن زندگی می‌کنند نشان دهد، بازتاب می‌دهد. هوش اغلب به عنوان یک امتیاز یا مجموعه ای از نمرات در یک آزمون هوش استاندارد شده بی بافتی تلقی می شود. اما هوش همیشه در یک زمینه اجتماعی-فرهنگی عمل می کند. در واقع، نظریه پردازان اولیه هوش را بر حسب سازگاری با محیطی که در آن زندگی می کند تعریف کردند. سنت متن‌زدایی قدیمی است و به ابتدای قرن بیستم و با توسعه مقیاس‌های هوش بینه-سایمون برمی‌گردد. این سنت نه تنها قدیمی است، بلکه منسوخ شده است. از آنجایی که افراد در محیط‌های اجتماعی-فرهنگی و همچنین فیزیکی متفاوت زندگی می‌کنند، هوش می‌تواند در مکان‌های مختلف و حتی در زمان‌های مختلف تا حدودی شکل‌های متفاوتی به خود بگیرد. فصل‌های این جلد ویرایش‌شده نشان می‌دهد که هوش به صورت انتزاعی یک مفهوم تا حدودی خالی است - باید از نظر محیط فیزیکی و اجتماعی-فرهنگی افراد زمینه‌سازی شود.

This book reflects on the various ways in which intelligence can manifest itself in the wide range of diverse contexts in which people live. Intelligence is often viewed as being tantamount to a score or set of scores on a decontextualized standardized intelligence test. But intelligence always acts within a sociocultural context. Indeed, early theorists defined intelligence in terms of adaptation to the environment in which one lives. The tradition of decontextualization is old, dating back to the very beginning of the 20th century with the development of the Binet-Simon Intelligence Scales. This tradition is not only old, however, but obsolete. Because people live in different sociocultural as well as physical environments, intelligence can take somewhat different forms in different places and even at different times. The chapters in this edited volume show that intelligence viewed in the abstract is a somewhat vacuous concept - it needs to be contextualized in terms of people’s physical and sociocultural surroundings.