Intellektuelle und Sozialdemokratie

روابط بین سوسیال دموکراسی و روشنفکران در آلمان به هیچ وجه خالی از تنش نبود. زیرا سوسیال دموکراسی به عنوان بخش پیشرو جنبش کارگری با روشنفکران مشکل داشت که گاه از آنها حمایت می کردند و از سوی دیگر اغلب به تندی از آنها انتقاد می کردند. روشنفکران و لیبرال های بورژوازی از سیاست دوری کردند. این امر به «توجه به یک مرد غیرسیاسی» توماس مان گسترش یافت که در آن او از مفاهیم اساسی قانون اساسی و دموکراسی فاصله گرفت. این تنش ها و فاصله ها در رابطه با اتحاد جماهیر شوروی نیز بود که بین تحسین و طرد در نوسان بود.
از سال 1945، رابطه بین سوسیال دموکراسی و روشنفکران کمتر پیچیده نشده است. حتی اگر بخش بزرگی از روشنفکران ادبی، به عنوان مثال. در اطراف Gruppe 47 و بعداً در اطراف ابتکار رأی دهندگان که توسط گونتر گراس، که از SPD حمایت می کرد، آغاز شد، هنوز موارد زیادی برای دیاتانز و سوء تفاهم در هر دو طرف وجود داشت

Das Verhältnis von Sozialdemokratie und Intellektuellen in Deutschland was durchaus nicht spannungsfrei. Denn die Sozialdemokratie als führender Teil der Arbeiterbewegung hatte ihre Probleme mit den Intellektuellen, die sie teilweise unterstützten und andererseits aber auch oft scharf kritisierten.
Kennzeichen der Beziehung zwischen Intellektuellen und Politik war in der Vergangenheit eher die Diatanz, wenn nicht gar auch die Verachtung. Bürgerliche Intellektuelle und Liberale hielten sich von der Politik fern. Dies reichte bis zu Thomas Manns "Betrachtung eines Unpolitischen", worin er sich vom wesentlichen Verfassungs- und Demokratiebegriff distanzierte. Solche Spannungen und Abstände waren auch für das Verhältnis zur Sowjetunion, das zwischen Bewunderung und Ablehnung schwankte.
Seit 1945 ist die Beziehung zwischen Sozialdemokratie und Intellektuellen nicht weniger kompliziert geworden. Auch wenn große Teile der literarischen Intelligenz, z.b. um die Gruppe 47 und später um die von Günter Grass initiierte Wählerinitiative, die SPD unterstützten, so blieben dennoch viele Anlässe für Diatanz und Unverstehen auf beiden Seiten