دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Ana Blandiana
سری:
ISBN (شابک) : 9735065924, 9789735065928
ناشر: Humanitas
سال نشر: 2019
تعداد صفحات: 0
زبان: Romanian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 931 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Integrala poemelor به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب شعرهای یکپارچه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
«من نتوانستم بنویسم جز ترک زندگی معمولی و بریدن زمان شعر از زمان زندگی... زمانی که مقدسین برای ملاقات خدا به صحرا رفتند شروع به نوشتن کردم و آنچه بعد از آن گاهی اوقات واقعاً ویژگی هایی داشت. معجزه. وقتی شروع به نوشتن کردم، احساس سرریز شدن نداشتم، بلکه احساس هیبتی را داشتم که از وجودم می گذشت. وقتی متوقف شد، خودم را خالی، متروک و مهمتر از همه با این احساس دیدم که همه چیز است. با اینکه میدانستم قبلاً برایم اتفاق افتاده است، اگرچه با خود میگفتم که در موارد دیگر هم همینطور به نظرم رسیده است و معجزه دوباره تکرار شده است، با این اعتقاد جانسوز به آخرین شعری که سروده شده بود نگاه کردم. واقعاً آخرین، که هرگز نمی توانم چیزی بنویسم. و اگر فرار بعدی بیهوده بود و خدا به جلسه نمی آمد، این حادثه فقط برای مدتی تأیید اضافی این اعتقاد بود. من افسرده تر از لحظه فرار به داخل گروه سقوط کردم، تا اینکه کم کم احساس کردم روشنگری جدیدی در حال آماده شدن است که در انتظار رخ دادن است، فقط برای یک فرار جدید.\" - آنا بلاندیانا
„N-am fost în stare să scriu altfel decât ieşind din viaţa mea obişnuită, decupând timpul poeziei din timpul vieţii… Plecam la scris cum plecau sfinţii în pustie, ca să-l întâlnească pe Dumnezeu, iar ceea ce urma avea uneori într-adevăr trăsăturile miracolului. Când începeam să scriu, nu aveam senzaţia preaplinului care se revarsă, ci mai curând a uimirii că trecea prin mine. Când se oprea, mă descopeream golită, pustie şi, mai ales, cu sentimentul că este de tot. Deşi ştiam că mi se mai întâmplase, deşi îmi spuneam că şi de alte dăţi mi se păruse la fel şi că totuşi minunea se repetase, mă uitam la ultima poezie scrisă cu sfâşietoarea convingere că de astă dată este într-adevăr ultima, că niciodată nu voi mai fi în stare să scriu nimic. Iar dacă următoarea evadare se dovedea zadarnică şi Dumnezeu nu venea la întâlnire, întâmplarea nu era decât o verificare în plus, pentru o perioadă, a acestei convingeri. Recădeam în contingent mai deprimată decât în momentul evadării, până când încet-încet începeam să simt că se pregăteşte o nouă iluminare care nu aşteaptă, pentru a se produce, decât o nouă fugă.“ – ANA BLANDIANA