Inszenierung und Optimierung des Selbst: Zur Analyse gegenwärtiger Selbsttechnologien

اشکال و شیوه‌های فرهنگی صحنه‌سازی و بهینه‌سازی خود نقش برجسته‌ای در زندگی روزمره و سبک زندگی امروزی دارند: تغییرات و دستکاری‌های متنوع بدن و ذهن نشان می‌دهد که به سختی چیزی از کار بر روی خود حذف می‌شود. خود در موقعیت انصراف و در عین حال در موقعیت دسترسی نامحدود برای تغییر تقاضاها و مشخصات نیازمندی ها ظاهر می شود. این دوگانگی خودسازی و خود انضباطی در هنگام کار بر روی خود چگونه باید تفسیر شود؟ این چگونه به شیوه‌ها و رویه‌های فعلی (آموزشی) صحنه‌سازی و بهینه‌سازی خود مربوط می‌شود؟ و: مرزهای نفس کجاست؟ مشارکت‌های این جلد به این پرسش‌ها از دیدگاه نظری تحلیلی و بنیادی معاصر می‌پردازد و وظیفه غیرممکن خود بودن در زمینه‌های فرهنگی مختلف را بازسازی می‌کند.

Kulturelle Formen und Praxen der Inszenierung und Optimierung des Selbst spielen heute in der alltäglichen Lebensgestaltung und Lebensführung eine herausragende Rolle: Die vielfältigen Veränderungen und Manipulationen an Körper und Geist zeigen, dass kaum etwas von der Arbeit am Selbst ausgenommen ist. Dabei erscheint das Selbst in einer Position der Verfügung und zugleich in einer Position uneingeschränkter Disponibilität wechselnder Ansprüche und Anforderungsprofile. Wie ist diese Ambivalenz von Selbstschöpfung und Selbstdisziplinierung in der Arbeit am Selbst zu deuten? Wie ist dies auf gegenwärtige (pädagogische) Praxen und Verfahren der Inszenierung und Optimierung des Selbst zu beziehen? Und: Wo verlaufen die Grenzen des Selbst? Die Beiträge dieses Bandes nehmen sich dieser Fragen aus gegenwartsanalytischer und grundlagentheoretischer Perspektive an und rekonstruieren in verschiedenen kulturellen Feldern die unmögliche Aufgabe, ein Selbst zu sein.