Inhibition of Memory Formation

همه حیوانات در نتیجه تجربه فردی تغییرات طولانی مدت در رفتار خود نشان می دهند و این سازگاری یکی از بارزترین ویژگی های آنها است. تغییرات ممکن است ناگهانی، رادیکال و دائمی باشند. در حیوانات بالاتر منطقی به نظر می رسد که توانایی آنها در تغییر رفتار را به همان فرآیند فیزیولوژیکی که زمینه ساز تغییر رفتار و حافظه انسان است نسبت دهیم. فیزیولوژی شناخته شده مغز هیچ سرنخی در مورد مکانیسم ارائه نمی دهد. برعکس، تحقیقات فیزیولوژیکی روی سیستم عصبی بر این واقعیت تکیه کرده است که واکنش‌های سلول‌های عصبی مورد مطالعه کلیشه‌ای بوده و می‌توان مکرراً بدون تغییر تکرار شود. اخیراً جستجوی عمدی برای سلول‌های عصبی قابل تغییر آغاز شده است، اما هنوز هیچ چیز کشف نشده، سرعت، قطعیت و ماندگاری تغییر رفتاری در حیوان دست‌نخورده را نشان نمی‌دهد. (کاندل و اسپنسر، 1968). بنابراین تحقیقات در مورد حافظه باید مشاهدات دقیق رفتار حیوانات را در موقعیت‌های کاملاً درک شده و دانش زیست‌شناسی مغز و نوع فرآیندهای فیزیولوژیکی که احتمالاً در ذخیره‌سازی حافظه دخیل هستند، ترکیب کند. اگر کسی مطمئن باشد که یک تغییر رفتاری خاص به طور منحصر به فردی به خاطرات به دست آمده در طی یک آزمایش بستگی دارد، با استفاده از بازدارنده‌های احتمالی فیزیولوژی مغز برای آزمایش حساسیت خاطرات به اختلال ممکن است.

All animals show longlasting changes in behaviour as a result of individual experience and this adaptability is one of their most striking features. The changes may be abrupt, radical and permanent. In higher animals it seems reasonable to ascribe their ability to change behaviour to the same physiological process that underlies human behavioural change and memory. The known physiology of the brain gives no clues as to the mechanism. On the contrary, physiological research on the nervous system has relied upon the fact that the reactions of nerve cells studied were stereotyped and could be repeated frequently without modification. Only recently has the deliberate search for modifiable nerve cells begun but nothing yet discovered shows the rapidity, certainty and permanence of a behavioural change in intact animal. (Kandel and Spencer, 1968). Research on memory therefore must combine the accurate observation of animal behaviour, in very well understood situations, and a knowledge of the biology of the brain and of the kind of physiological processes likely to be involved in memory storage. If one is sure that a certain behavioural change does depend uniquely on memories gained during an experiment it is possible, by using likely inhibitors of brain physiology to test the susceptibility of memories to disruption.