Infective Endocarditis and Other Intravascular Infections

مهمترین مثال عفونت داخل عروقی اندوکاردیت عفونی (IE) است که یک اختلال شایع و جدی در انسان است. در گذشته، این عفونت ها به طور یکنواخت کشنده بودند، اما از زمان توسعه عوامل ضد میکروبی قوی، درمان باکتریولوژیک عملی و قابل پیش بینی شده است. بنابراین، برای مدتی به نظر می رسید که عفونت داخل عروقی از اهمیت خود کاسته می شود و به ذخایر بیماری هایی که پزشکان، یکی دو نسل قبل، اغلب آن را مشاهده می کردند، تنزل می یابد. با این حال، در سال‌های اخیر، پیشرفت‌های فن‌آوری چشمگیر (جراحی قلب، دستگاه‌های داخل عروقی، همودیالیز)، همراه با وخامت عمیق اجتماعی (مصرف داروی داخل وریدی)، زمینه‌های جدیدی را برای رشد این عفونت‌ها فراهم کرده است. بنابراین، امروزه درصد زیادی از عفونت‌های داخل عروقی را می‌توان به عنوان یکی از بیماری‌های پیشرفت پزشکی و تکامل اجتماعی در نظر گرفت. اما این "پیشرفت" نه تنها به تشویق بیماری کمک کرده است. روی دیگر این سکه وجود دارد: همان پیشرفت‌های تکنولوژیکی که در افزایش دفعات عفونت نقش داشته است (به عنوان مثال، کاتترهای پلاستیکی داخل عروقی) همچنین منجر به اولین مدل حیوانی آزمایشگاهی ساده و به راحتی قابل تکرار برای مطالعه این بیماری شده است، بنابراین پیشرفت می‌کند. درک ما از پیشگیری، درمان و بیولوژی کلی این عفونت ها (شکل های 1 و 2). به طور مشابه، در حالی که قرار دادن دریچه‌های مصنوعی قلب گروه جدیدی از بیماران مبتلا به اندوکاردیت را ایجاد کرده است، همین تکنیک‌های جراحی برای بیماران مبتلا به اندوکاردیت که دریچه‌های آئورت آنها سوراخ شده است، نجات بخش است.

The most important example of intravascular infection is infective endocarditis (IE), a common and serious disorder in man. In the past, these infections were uniformly fatal, but since the development of potent antimicrobial agents, bac­ teriological cure has become practical and predictable. So, for a while, it seemed that intravascular infection would diminish in importance and be relegated to the stockpile of illnesses which physicians, one or two generations earlier, used to see frequently. In recent years, however, spectacular technological advances (cardiac surgery, intravascular devices, hemodialysis), accompanied by profound social deterioration (intravenous drug usage), have provided new breeding grounds for the development of these infections. So it is that a large percentage of intravascular infections may be looked upon today as one of the diseases of medical progress and social evolution. This "progress," however, has not only contributed to the encouragement of the disease; there is another side to the coin: the same technological advances that have served to increase the frequency of infection (e. g. , intravascular plastic catheters) have also led to the first simple, easily reproducible laboratory animal model for the study of the disease, thus advancing our understanding of the prophylaxis, treatment, and general biology of these infections (Figures 1 and 2). Similarly, whereas the insertion of prosthetic heart valves has created a new group of patients with endocarditis, these same surgical techniques are lifesaving to patients with endocarditis whose aortic valves have perforated.