Industrial Mobility and Public Policy

بحث گسترده در مورد تحرک صنعتی و پیامدهای تحرک صنعتی برای درآمد منابع محلی مرا برانگیخت تا به برخی از سؤالات اساسی در مورد خط مشی عمومی بهینه نگاه کنم. من فکر می کنم که در نظر گرفتن مکان هایی که دارای مقداری منابع محلی (به ویژه نیروی کار محلی) هستند و سیاست گذاران محلی را علاقه مند به درآمد بالای منابع محلی بدانیم، رویکردی کاملاً واقع بینانه به موضوع تغییر سیاست عمومی رانت از نظر صنعتی است. تحرک توجه من به ویژه به نقش تفاوت های تحرک بین صنعت برای سیاست عمومی جلب شده است. به محض اینکه بحث بر روی منابع محلی متمرکز شود، مشخص می شود که گسترش صنعت سیار در یک مکان، منابع محلی را جذب می کند که ممکن است از صنایع غیرمتحرک محلی حاصل شود و انقباض صنعت سیار باعث آزاد شدن منابع محلی می شود که ممکن است به صنایع ناتوان محلی مطالعه حاضر پایان نامه من برای دکترای اقتصاد در دانشگاه مانهایم است. در دانشگاه مانهایم، جایی که من از اکتبر 1993 در Graduiertenkolleg Finanz- und Gutermarkte عضو بودم، و در دانشگاه کالج لندن، جایی که من به عنوان یک شرکت کننده در شبکه اروپایی آموزش در تحقیقات اقتصادی (ENTER) از نوامبر اقامت داشتم، تکامل یافت. از سال 1994 تا آوریل 1995. حمایت ضمنی Deutsche F orschungsgemeinschaft و برنامه ERASMUS با سپاسگزاری قابل تقدیر است.

The widespread debate on industrial mobility and on the consequences of industrial mobility for the income of local resources has motivated me to look closer at some immanent questions concerning optimal public policy. I think that regarding locations as endowed with some stock of local resources (especially local labour) and regarding local policy makers as interested in a high income of local resources is a quite realistic approach to the issue of rent-shifting public policy in view of industrial mobility. My attention has been especially drawn to the role of inter-industry mobility differentials for public policy. As soon as the discussion focuses on local resources, it becomes clear that the expansion of a mobile industry at some location will absorb local resources which may come from local immobile industries and that the contraction of a mobile industry will release local resources which may go to local illliIlobile industries. The present study is my dissertation for a doctorate in economics at the Universitat Mannheim. It evolved at the Universitat Mannheim, where I have been member of the Graduiertenkolleg Finanz- und Gutermarkte since October 1993, and at the University College London, where I stayed as a participant in the European Network for Training in Economic Research (ENTER) from November 1994 to April 1995. The implicit support by the Deutsche F orschungsgemeinschaft and the ERASMUS programme is gratefully acknowledged.