ورود به حساب

نام کاربری گذرواژه

گذرواژه را فراموش کردید؟ کلیک کنید

حساب کاربری ندارید؟ ساخت حساب

ساخت حساب کاربری

نام نام کاربری ایمیل شماره موبایل گذرواژه

برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید


09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Indonesian Cinema after the New Order: Going Mainstream

دانلود کتاب سینمای اندونزی پس از نظم جدید: جریان اصلی

Indonesian Cinema after the New Order: Going Mainstream

مشخصات کتاب

Indonesian Cinema after the New Order: Going Mainstream

ویرایش:  
نویسندگان:   
سری:  
ISBN (شابک) : 9888528076, 9789888528073 
ناشر: Hong Kong University Press 
سال نشر: 2020 
تعداد صفحات: 244
[243] 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 10 Mb 

قیمت کتاب (تومان) : 37,000



ثبت امتیاز به این کتاب

میانگین امتیاز به این کتاب :
       تعداد امتیاز دهندگان : 2


در صورت تبدیل فایل کتاب Indonesian Cinema after the New Order: Going Mainstream به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب سینمای اندونزی پس از نظم جدید: جریان اصلی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.


توضیحاتی در مورد کتاب سینمای اندونزی پس از نظم جدید: جریان اصلی

در سینمای اندونزی پس از نظم جدید: جریان اصلی، توماس بارکر اولین سیستماتیک و جامع ترین تاریخ سینمای معاصر اندونزی را ارائه می دهد. این کتاب بر یک دوره 20 ساله تحولات بزرگ از آغازهای متوسط ​​و مستقل، از طریق جذابیت جریان اصلی تا به رسمیت شناختن بین المللی تمرکز دارد. بیش از یک روایت ساده، بارکر با تعریف سه مرحله از یک صنعت که از مدیریت دولتی خارج می شود، به مطالعات فرهنگی و تحقیقات جامعه شناختی کمک می کند. از طریق نیاز به موفقیت در فرهنگ پاپ محلی، به ویژه موفقیت با جوانان اندونزیایی، برای ماندگاری مالی. تا در نهایت به رسمیت شناختن بین المللی به عنوان یک هنر دست یابد. این پارادایم «جریان اصلی» بسیار فراتر از تاریخ فیلم می‌رسد و روشی را برای درک بازاری تشکیل می‌دهد که در آن همه صنایع فرهنگی در آن فعالیت می‌کنند، جایی که شهروند-مصرف‌کننده (نه دولت) حاکم می‌شود. اندونزی مورد بسیار جالبی را ارائه می‌کند، زیرا «رفتن به جریان اصلی» به طور فزاینده‌ای به معنای پاسخگویی به خواسته‌های جنبش‌های جدید تقوای اسلامی است. این همچنین به معنای همکاری با وزارت گردشگری و اقتصاد خلاق جدید است که در سال 2011 تأسیس شد. فیلمسازی اندونزیایی به جای دنیای خلاق ساده‌ای که بسیاری به آن امیدوار بودند، اکنون مجموعه جدیدی از چالش‌ها متفاوت از چالش‌های پیش از سال 1998 را دنبال می‌کند. بارکر این صنعت را چنین می‌داند. دنیای کوچکی از کل کشور: دموکراتیک و در عین حال تحت فشار میراث های اقتدارگرا، خلاقانه و در عین حال چالش برانگیز فرهنگی، بین المللی و در عین حال شکل داخلی.


توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

In Indonesian Cinema after the New Order: Going Mainstream, Thomas Barker presents the first systematic and most comprehensive history of contemporary Indonesian cinema. The book focuses on a 20-year period of great upheaval from modest, indie beginnings, through mainstream appeal, to international recognition. More than a simple narrative, Barker contributes to cultural studies and sociological research by defining the three stages of an industry moving from state administration; through needing to succeed in local pop culture, specifically succeeding with Indonesian youth, to remain financially viable; until it finally realizes international recognition as an art form. This “going mainstream” paradigm reaches far beyond film history and forms a methodology for understanding the market in which all cultural industries operate, where the citizen-consumer (not the state) becomes sovereign. Indonesia presents a particularly interesting case because “going mainstream” has increasingly meant catering to the demands of new Islamic piety movements. It has also meant working with a new Ministry of Tourism and Creative Economy, established in 2011. Rather than a simplified creative world many hoped for, Indonesian filmmaking now navigates a new complex of challenges different to those faced before 1998. Barker sees this industry as a microcosm of the entire country: democratic yet burdened by authoritarian legacies, creative yet culturally contested, international yet domestically shaped.





نظرات کاربران