Indicators of Environmental Quality: Proceedings of a symposium held during the AAAS meeting in Philadelphia, Pennsylvania, December 26–31, 1971

محققان و آژانس‌ها مجموعه‌ای از داده‌های عینی را جمع‌آوری می‌کنند و نویسندگان حجم‌هایی از نثر ذهنی را در تلاش برای توضیح اینکه منظور از کیفیت محیطی چیست منتشر می‌کنند. با این حال، ما هیچ روش شناخته شده جهانی برای ترکیب معیارهای کمی خود با مفاهیم کیفی خود از محیط زیست نداریم. همه اهداف زیست محیطی ما را نباید صرفاً به اعداد تقلیل داد، اما بسیاری از آنها می توانند باشند. و بدون این عبارات کمی، ما هیچ راهی برای تعریف موقعیت کنونی خود و یا انتخاب موقعیت هایی که می خواهیم در هر مقیاس منطقی ارزش های زیست محیطی به دست آوریم، نداریم. به بیان ساده، در اشتیاق خود برای اندازه گیری محیط خود، اغلب فراموش می کنیم که انبوه اعدادی که یک سیستم را توصیف می کنند برای درک آن یا استفاده در انتخاب اهداف و اولویت ها برای صرف منابع اقتصادی و انسانی ما کافی نیستند. تلاش ها برای توصیف کمی کیفیت محیطی، به جای اندازه گیری صرف متغیرهای مختلف محیطی، نسبتاً جدید هستند. این تراکم داده ها در تعداد بهینه اصطلاحات با حداکثر محتوای اطلاعاتی یک چالش واقعاً بین رشته ای است. هنگامی که آزمایشگاه ملی اوک ریج برنامه زیست محیطی خود را در اوایل سال 1970 تحت کمک مالی بنیاد ملی علوم آغاز کرد، سودمندی شاخص های زیست محیطی در ارزیابی اثرات فناوری به عنوان یکی از زمینه های اولیه برای بررسی گنجانده شد. جیمز ال. لیورمن، با تشویق و اعتقاد راسخ خود مبنی بر اینکه اگر می‌خواهیم مشکلات پیچیده زیست‌محیطی خود را حل کنیم، این شاخص‌ها ضروری هستند، سزاوار اعتبار زیادی برای انتشار این کتاب است.

Researchers and agencies collect reams of objective data and authors publish volumes of subjective prose in attempts to explain what is meant by environmental quality. Still, we have no universally recognized methods for combining our quantitative measures with our qualitative concepts of environ­ ment. Not all of our environmental goals should be reduced to mere numbers, but many of them can be; and without these quantitative terms, we have no way of defining our present position nor of selecting positions we wish to attain on any logically established scale of environmental values. Stated simply, in our zeal to measure our environment we often forget that masses of numbers describing a system are insufficient to understand it or to be used in selecting goals and priorities for expending our economic and human resources. Attempts at quantitatively describing environmental quality, rather than merely measuring different environmental variables, are relatively recent. This condensing of data into the optimum number of terms with maximum information content is a truly interdisciplinary challenge. When Oak Ridge National Laboratory initiated its Environmental Program in early 1970 under a grant from the National Science Foundation, the usefulness of environmental indicators in assessing the effects of technology was included as one of the initial areas for investigation. James L. Liverman, through his encouragement and firm belief that these indicators are indispensable if we are to resolve our complex environmental problems, deserves much of the credit for the publication of this book.