Indians playing Indian : multiculturalism and contemporary indigenous art in North America

مردم بومی معاصر در آمریکای شمالی با یک مخمصه منحصر به فرد روبرو هستند. در حالی که آنها در حال بازیافتن جایگاه تاریخی خود به عنوان کشورهای مستقل هستند، جریان اصلی فرهنگ عامه همچنان آنها را به عنوان اقلیت های فرهنگی مشابه سایر آمریکایی های قومی نشان می دهد. این تصویرسازی‌های مردمان بومی به‌عنوان «بومی‌های آمریکا» روایت گسترده‌تر از آمریکا را به‌عنوان پناهگاهی برای مهاجران جهان و خانه‌ای برای دموکراسی‌های چندفرهنگی معاصر، مانند ایالات متحده و کانادا تکمیل می‌کند. اما آنها اساساً مردم بومی را نادرست معرفی می کنند که تاریخ آمریکایی آنها نه مهاجرت، بلکه استعمار بوده است.
 
هندی ها در حال بازی سرخپوستان مونیکا سیبرت برای اولین بار این پدیده را به عنوان نادرست شناخت چندفرهنگی شناسایی می کند و منابع آن را در شمال توضیح می دهد. تاریخ استعمار آمریکا و در دستورات سیاسی چندفرهنگی، و پیامدهای آن را برای تولید فرهنگی بومی معاصر توصیف می کند. سپس پاسخ هنرمندان بومی را بررسی می‌کند که از علاقه مردمی مستمر به فرهنگ و هنر بومی آمریکا بهره می‌برند و در عین حال روایت‌هایی از تاریخ سیاسی ملت‌های خود را ارائه می‌کنند تا در برابر ادغام چندفرهنگی مقاومت کنند.
 
هر فصل از سرخپوستانی که هندی بازی می کنند رسانه ای متفاوت از نمایشگاه موزه هنرهای بومی معاصر، سینما، هنرهای زیبای دیجیتال، مجسمه سازی، نصب چندرسانه ای، و داستان های ادبی را به نمایش می گذارد و استراتژی های بلاغی خاصی را که هنرمندان برای جلوگیری از شناخت نادرست چند فرهنگی و بازیابی معانی سیاسی به کار می گیرند، بررسی می کند. از بومی بودن مکان ها و هنرمندان مورد بحث شامل موزه ملی سرخپوستان آمریکایی در واشنگتن دی سی است. فیلمسازان در Inuit Isuma Productions; هنرمندان/عکاسان دیجیتال Dugan Aguilar، Pamela Shields، و Hulleah Tsinhnahjinnie. مجسمه ساز جیمی دورهام; و رمان نویس لی آن هاو.

Contemporary indigenous peoples in North America confront a unique predicament. While they are reclaiming their historic status as sovereign nations, mainstream popular culture continues to depict them as cultural minorities similar to other ethnic Americans. These depictions of indigenous peoples as “Native Americans” complete the broader narrative of America as a refuge to the world’s immigrants and a home to contemporary multicultural democracies, such as the United States and Canada. But they fundamentally misrepresent indigenous peoples, whose American history has been not of immigration but of colonization.
 
Monika Siebert’s Indians Playing Indian first identifies this phenomenon as multicultural misrecognition, explains its sources in North American colonial history and in the political mandates of multiculturalism, and describes its consequences for contemporary indigenous cultural production. It then explores the responses of indigenous artists who take advantage of the ongoing popular interest in Native American culture and art while offering narratives of the political histories of their nations in order to resist multicultural incorporation.
 
Each chapter of Indians Playing Indian showcases a different medium of contemporary indigenous art—museum exhibition, cinema, digital fine art, sculpture, multimedia installation, and literary fiction—and explores specific rhetorical strategies artists deploy to forestall multicultural misrecognition and recover political meanings of indigeneity. The sites and artists discussed include the National Museum of the American Indian in Washington, DC; filmmakers at Inuit Isuma Productions; digital artists/photographers Dugan Aguilar, Pamela Shields, and Hulleah Tsinhnahjinnie; sculptor Jimmie Durham; and novelist LeAnne Howe.