Indian Literature and the World: Multilingualism, Translation, and the Public Sphere

این کتاب در مورد پر جنب و جوش ترین و در عین حال کمتر مطالعه شده نویسندگی هندی امروز است. چندزبانگی، بحث‌های جاری درباره ادبیات پسااستعماری در مقابل ادبیات جهانی، تأثیر ترجمه بر یک قانون ادبی «هندی» و تعامل نویسندگان هندی با حوزه عمومی را بررسی می‌کند. این مقالات فعالیت سیاسی و رمان قبیله شمال شرقی را پوشش می دهند. نقش کار در تخیل تخیلی معاصر هند؛ تاریخ آن گونه که نویسنده تحسین شده هندی کریشنا سوبتی احساس و درک کرده است. داستان های بمبئی; زندگینامه دالیت در ترجمه و موفقیت مشکل ساز بین المللی آن. توسعه، بوم انتقادی و ادبیات کنشگر. طبقه بندی و دسترسی به سواد در جنوب؛ و جنسیت و دیاسپورا به عنوان مضامین غالب در نوشتن از شبه قاره و در مورد آن. این مجموعه که تمایزات ژانر اروپامحور و شکاف بین شهروند و سوژه را مشکل‌ساز می‌کند، به ادبیات هندی از منظر تعامل دائمی آن بین روایات خصوصی و عمومی می‌پردازد، در نتیجه روشی برای خواندن متون هندی پیشنهاد می‌کند که فراتر از شناسایی‌های همیشگی پسااستعماری آن‌ها به عنوان «تمثیل‌های ملی» است. .

This book is about the most vibrant yet under-studied aspects of Indian writing today. It examines multilingualism, current debates on postcolonial versus world literature, the impact of translation on an “Indian” literary canon, and Indian authors’ engagement with the public sphere. The essays cover political activism and the North-East Tribal novel; the role of work in the contemporary Indian fictional imaginary; history as felt and reconceived by the acclaimed Hindi author Krishna Sobti; Bombay fictions; the Dalit autobiography in translation and its problematic international success; development, ecocriticism and activist literature; casteism and access to literacy in the South; and gender and diaspora as dominant themes in writing from and about the subcontinent. Troubling Eurocentric genre distinctions and the split between citizen and subject, the collection approaches Indian literature from the perspective of its constant interactions between private and public narratives, thereby proposing a method of reading Indian texts that goes beyond their habitual postcolonial identifications as “national allegories”.