Indian Accents: Brown Voice and Racial Performance in American Television and Film

در میان روایت‌های مهاجر از همگون‌سازی، لهجه‌های هندی بر بازنمایی و کلیشه‌های شخصیت‌های آسیای جنوبی در فیلم و تلویزیون آمریکایی تمرکز دارد. کاوش نمونه‌های کلیدی در فرهنگ عامه، از بازی پیتر سلرز از هروندی باکشی در فیلم پارتی در سال 1968 تا بازنمایی‌های معاصری مانند آپو از سیمپسون‌ها و شخصیت‌های هارولد و کومار به قلعه سفید می‌روند، شیلپا اس دیو ایده‌های \"لهجه\" \"صورت قهوه‌ای\" و \"صدای قهوه‌ای\" را به عنوان راه‌های جدیدی برای کشف نژادپرستی جنوب آسیایی‌ها توسعه می‌دهد. فقط ظاهر بصری دیو این نمونه‌ها را به مطالعات قبلی در مورد چهره سیاه، نژاد و عملکرد مرتبط می‌کند تا نشان دهد چگونه «لهجه‌ها» وسیله‌ای برای نشان دادن تفاوت‌های نژادی، منشأ ملی، و تعلق و همچنین تمایزات طبقه و امتیاز هستند. لهجه‌های هندی در حالی که بر جعل هویت‌های نژادی در جریان اصلی فیلم و تلویزیون تمرکز می‌کند، کار بازیگران آمریکایی آسیای جنوبی را نیز تقویت می‌کند که با اجرای صدای قهوه‌ای مخالفت می‌کنند و نشان می‌دهد که چگونه استفاده استراتژیک از لهجه می‌تواند چنین کلیشه‌های محدودی را گسترش دهد و به چالش بکشد. .

Amid immigrant narratives of assimilation, Indian Accents focuses on the representations and stereotypes of South Asian characters in American film and television. Exploring key examples in popular culture ranging from Peter Sellers' portrayal of Hrundi Bakshi in the 1968 film The Party to contemporary representations such as Apu from The Simpsons and characters in Harold and Kumar Go to White Castle, Shilpa S. Dave develops the ideas of "accent," "brownface," and "brown voice" as new ways to explore the racialization of South Asians beyond just visual appearance. Dave relates these examples to earlier scholarship on blackface, race, and performance to show how "accents" are a means of representing racial difference, national origin, and belonging, as well as distinctions of class and privilege. While focusing on racial impersonations in mainstream film and television, Indian Accents also amplifies the work of South Asian American actors who push back against brown voice performances, showing how strategic use of accent can expand and challenge such narrow stereotypes.