Incompatibility in Fungi: A Symposium held at the 10th International Congress of Botany at Edinburgh, August 1964

تولید جنسی در قارچ‌ها به طور گسترده توسط ناسازگاری تنظیم می‌شود، که در غیاب هر گونه تفاوت مورفولوژیکی، الگوی جفت‌گیری در میان سویه‌های فردی را تعیین می‌کند. کنترل فعل و انفعالاتی که فرآیند تولیدمثل جنسی را شامل می شود در عوامل ژنتیکی خاص قرار دارد، عوامل ناسازگاری که در چندین سیستم مجزا در گروه های مختلف قارچ ها رخ می دهد و کنترل خود را به دو روش اساسا متفاوت اعمال می کند. از یک طرف، این سیستم ممکن است با محدود کردن یا جلوگیری از همخونی در بین اعضای یک نژاد (ناسازگاری هموژنیک) همان نقش دیوئیسی را در ارگانیسم‌های بالاتر ایفا کند و در نتیجه زادآوری را افزایش دهد. از سوی دیگر، سیستم ممکن است با محدود کردن یا جلوگیری از آمیختگی بین اعضای نژادهای مختلف (ناسازگاری ناهمگون) اثر معکوس را تحمیل کند و در نتیجه همخونی را ترویج کند. علاوه بر این حقایق اساسی در مورد اهمیت بیولوژیکی عمومی ناسازگاری، پیشرفت‌های مهمی در سال‌های اخیر به‌ویژه در بررسی ژنتیک سیستم‌های ناسازگاری صورت گرفته است. اطلاعات کافی در مورد تعیین ژنتیکی ناسازگاری در حال حاضر برای درک بسیاری از پدیده ها در دسترس است که در دهه 1920 بسیار مرموز بودند، زمانی که H. KNIEP، از Wiirzburg، آلمان، زمینه را برای همه مطالعات بعدی در مورد ناسازگاری در قارچ های بالاتر فراهم کرد. علاوه بر این، در حال حاضر درک مفهومی کافی از فعالیت فیزیولوژیکی ژن‌های ناسازگاری و عملکرد آن‌ها در فرآیندهای ریخت‌زایی وجود دارد که حداقل امکان فرمول‌بندی مدل‌های قابل قبول از عملکرد سیستم‌های ناسازگاری را فراهم می‌کند.

Sexual reproduction in the fungi is extensively regulated by incom­ patibility, which determines, in the absence of any morphological differ­ entiation, the pattern of mating among individual strains. Control of the interactions that comprise the sexual reproductive process resides in specific genetic factors, the incompatibility factors, which occur in several distinct systems in the various groups of fungi and which exert their control in two basically different ways. On the one hand, the system may play the same role as dioecy in higher organisms by restricting or preventing inbreeding among the members of the same race (homo genic incompatibility) and thus enhance outbreeding. On the other hand, the system may impose the opposite effect by restricting or preventing interbreeding between members of different races (heterogenic incompatibility) and thus promote inbreeding. In addition to these basic facts concerning the general biological signi­ ficance of incompatibility, important advances have been made in recent years, especially in the investigation of the genetics of incompatibility systems. Sufficient information concerning the genetic determination of incompatibility is now available to understand many phenomena which were very mysterious in the 1920's, when H. KNIEP, of Wiirzburg, Ger­ many, laid the groundwork for all subsequent study of incompatibility in the higher fungi. Furthermore, there is at present enough conceptual understanding of the physiological activity of the incompatibility-genes and of their action in morphogenetic processes to permit at least the formulation of plausible models of the operation of incompatibility systems.