Inclusive Education in a Strengths-Based Era: Mapping the Future of the Field

زمان آن فرا رسیده است که به جای آنچه که دانش آموزان نمی توانند انجام دهند، روی کارهایی که دانش آموزان می توانند انجام دهند تمرکز کنیم.

در این کتاب افتتاحیه در مجموعه آموزش فراگیر برای دانش‌آموزان دارای معلولیت، مایکل ال. وه مایر و جنیفر آ. کورث به بررسی سوالات اصلی و تعریف‌کننده برای حوزه آموزش ویژه و فراگیر می‌پردازند: چه کسی، چه چیزی و کجا تدریس می‌کنیم. آنچه در آموزش فراگیر موثر است. و اکنون آموزش فراگیر به کجا می رود؟

با این استدلال که مفهوم معلولیت در پنجاه سال گذشته بر دانش‌آموزان به‌عنوان ناتوان و بی‌کفایت تأکید کرده است، نویسندگان به جای آن پیشنهاد می‌کنند که بر اساس این درک رو به رشد ایجاد شود که دانش‌آموزان دارای معلولیت می‌توانند موفق باشند و انتظارات بالا را برآورده کنند، و این که مربیان دانش لازم را دارند. و مهارت هایی برای رسیدن به این هدف از این دیدگاه مبتنی بر قدرت، فرض بر این است که ناتوانی بخشی از عملکرد معمول انسان است و نه جدای از آن.

با استفاده از این لنز، وه مایر و کورث شیوه‌های مؤثری را برای هدایت آموزش در محیط‌های فراگیر توصیف می‌کنند - شیوه‌هایی که به جای تشخیص، با در نظر گرفتن نقاط قوت و ظرفیت‌های هر دانش‌آموز شروع می‌شوند.

It's time to focus on what students can do, rather than what they can't.

In this inaugural book in their Inclusive Education for Students with Disabilities series, Michael L. Wehmeyer and Jennifer A. Kurth explore central, defining questions for the field of special and inclusive education: who, what, and where do we teach; what works in inclusive education; and where does inclusive education go now?

Arguing that the concept of disability for the past fifty years has emphasized students as incapable and incompetent, the authors propose instead to build on a growing understanding that students with disabilities can be successful and meet high expectations, and that educators have the knowledge and skills to achieve this. From this strength-based perspective, the presumption is that disability is part of, and not apart from, typical human functioning.

Using this lens, Wehmeyer and Kurth describe effective practices to guide instruction in inclusive settings—practices that begin with a consideration of each student's strengths and capacities, rather than with a diagnosis.