Incest and Agency in Elizabeth's England

مورین کویلیگان در کتاب‌های تعداد کمی از زنان تأثیرگذار که با نوشتن در ژانرهای متعارف و متجاوزانه‌تر، ادعای اقتدار زنانه‌ای فعال داشتند و حتی به شکلی تجاوزکارانه‌تر، حضور چشمگیر در رنسانس را بررسی می‌کند. در آن زمان، به دنبال چاپ به صورت چاپی بود.

برای کویلیگان تصادفی نیست که اولین اثر چاپی الیزابت اول ترجمه ای بود که در یازده سالگی شعری از مارگریت دو ناوار انجام شد، که در آن مفهوم محارم "مقدس" شعار غالب است. تصادفی هم نیست که مری ورث، نویسنده اولین دوره غزل و رمان عاشقانه منثور زنی که به زبان انگلیسی چاپ شده است، در این موارد رابطه نامشروع، اگر نه از نظر قانونی محارم، با پسر عموی خود توصیف کرده است. سر فیلیپ سیدنی و خواهرش کنتس پمبروک مزامیر را با هم ترجمه کردند و پس از مرگ او کار او را با اصلاح آن برای چاپ به پایان رساند. این دو موضوع شایعات مربوط به زنای با محارم بودند. ایزابلا ویتنی یکی از مهم ترین شعرهای بلند خود را به عنوان میراثی تخیلی به برادرش داد، احتمالاً به این دلیل که چنین رابطه ای با قدرت عاملیت زن درون همسری طنین انداز شد. درام کمد الیزابت کری درباره مریم، همسر هرود، انرژی مهمی را صرف کراوات بین خواهر و برادر می کند. کویلیگان همچنین مراقبه های نویسنده مرد درباره رابطه بین محارم و عاملیت زن را می خواند و کوردلیا، بریتومارت و ایو را بسیار متفاوت از آنچه دانش پژوهان سنتی پیش از این تصور می کردند، می بیند.

محارم با محارم و عاملیت در الیزابت انگلستانبه گفتگو درباره نمایندگی زنان در اوایل دوره مدرن کمک می کند. در حالی که نظریه انسان شناسی معاصر عمیقاً درک او را از این که چرا برخی از نویسندگان زن دوره رنسانس همانطور که می نوشتند، آگاه می کند، کویلیگان اصلاح مهمی را برای نظریه پردازی مدرن ارائه می دهد که در خود متون تاریخی ریشه دارد.

Maureen Quilligan explores the remarkable presence in the Renaissance of what she calls "incest schemes" in the books of a small number of influential women who claimed an active female authority by writing in high canonical genres and who, even more transgressively for the time, sought publication in print.

It is no accident for Quilligan that the first printed work of Elizabeth I was a translation done at age eleven of a poem by Marguerite de Navarre, in which the notion of "holy" incest is the prevailing trope. Nor is it coincidental that Mary Wroth, author of the first sonnet cycle and prose romance by a woman printed in English, described in these an endogamous, if not legally incestuous, illegitimate relationship with her first cousin. Sir Philip Sidney and his sister, the Countess of Pembroke, translated the psalms together, and after his death she finished his work by revising it for publication; the two were the subject of rumors of incest. Isabella Whitney cast one of her most important long poems as a fictive legacy to her brother, arguably because such a relationship resonated with the power of endogamous female agency. Elizabeth Carey's closet drama about Mariam, the wife of Herod, spends important energy on the tie between sister and brother. Quilligan also reads male-authored meditations on the relationship between incest and female agency and sees a far different Cordelia, Britomart, and Eve from what traditional scholarship has heretofore envisioned.

Incest and Agency in Elizabeth's England makes a signal contribution to the conversation about female agency in the early modern period. While contemporary anthropological theory deeply informs her understanding of why some Renaissance women writers wrote as they did, Quilligan offers an important corrective to modern theorizing that is grounded in the historical texts themselves.