In the Remington Moment

برای اکثر مردم، کار فردریک رمینگتون یک دنیای باستانی از همه چیز "غربی" را تداعی می کند. چرا این چنین است، و آیا باید چنین باشد، دو پرسش مهمی است که در این کتاب مطرح می شود. استفان تاتوم از نزدیک به نقاشی‌های منتخب از چهار سال آخر زندگی رمینگتون - به اصطلاح سال‌های تحسین منتقدان - توجه می‌کند. هدف تاتوم دو چیز است: اول، درک این نقاشی‌ها، هم از نظر رسمی و هم از نظر موضوعی، در زمینه‌های تاریخی، زیبایی‌شناختی و بیوگرافی. و دوم، برای توضیح آنچه که امروزه به آنها - پس از جشن صدمین سالگرد مرگ رمینگتون در سال 1909 - با اهمیت زیبایی‌شناختی و فرهنگی ادامه می‌دهد. نقاشی‌هایی در رابطه با دیگر آثار رمینگتون، نامه‌ها و نوشته‌های منتشر شده‌اش، پذیرش انتقادی در حال تکامل او، و نوشته‌ها و آثار هنری دیگر شخصیت‌های فرهنگی آن دوران، مانند مورخ فردریک جکسون ترنر و جامعه‌شناس گئورگ زیمل. این کتاب نمایی روشنگر از این که چگونه و چرا آثار خاص رمینگتون ممکن است توجه بیننده را در لحظه گذشته یا حال حاضر او جلب کند ارائه می‌کند – در واقع چگونه پیچیدگی بصری ناپایدار آنها می‌تواند در نهایت بیننده را جذب کند. تیتوم در "Coda" خود خاطرات شخصی خود را از رویارویی خود با The Love Call رمینگتون ارائه می دهد، مراقبه ای انتقادی که "لحظه رمینگتون" را اجرا می کند و زیر سوال می برد.

For most people, the work of Frederic Remington conjures an antiquarian world of all things “western.” Why this is so, and whether it should be so, are two of the critical questions raised in this book. Stephen Tatum closely considers selected paintings from Remington’s last four years of life—his so-called years of critical acclaim. Tatum’s purpose is twofold: first, to understand these paintings, both formally and thematically, within their historical, aesthetic, and biographical contexts; and second, to account for what endows them today—after marking the centennial of Remington’s death in 1909—with continuing aesthetic and cultural significance.

 

To this end, Tatum examines these late paintings in relation to Remington’s other works, his letters and published writings, his evolving critical reception, and the writing and artwork of other cultural figures of the era, such as historian Frederick Jackson Turner and sociologist Georg Simmel. The book provides an illuminating glimpse of how and why particular Remington works might seize a viewer’s attention in his or her past or present moment of reception—how in fact their unstable visual complexity can ultimately absorb their viewer. In his “Coda,” Tatum offers a personal memoir of his own encounter with Remington’s The Love Call, a critical meditation enacting and questioning the “Remington Moment.”