In the Name of History

در این کتاب جوآن والاک اسکات درباره نقشی که تاریخ به عنوان داور حق و باطل و کسانی که ادعا می‌کنند به نام آن - \"به نام تاریخ\" عمل می‌کنند، بحث می‌کند. اسکات به بررسی سه مورد مختلف می پردازد که در آنها انکار گذشته به عنوان راهی برای آینده ای بهتر تصور می شد: دادگاه نظامی بین المللی در نورنبرگ در سال 1946، کمیسیون حقیقت و آشتی آفریقای جنوبی در سال 1996، و جنبش جاری برای جبران غرامت برای برده داری در ایالات متحده.

اسکات نشان می دهد که چگونه در این موارد از تاریخ نه تنها برای توضیح گذشته بلکه برای تولید آینده ای خاص استفاده شده است. با این حال، گذشته و آینده هر دو تابع واقعیت‌های سیاسی زمان خود بودند و بر اساس مطلق‌های اخلاقی تعریف می‌شدند، که اغلب منجر به تضادهای عمیق می‌شد. این سه مورد نشان می‌دهد که تاریخ یک حقیقت بی‌طرف نیست، بلکه معنای واقعی آن توسط کسانی ساخته شده است که به نام آن عمل می‌کنند.

In this book Joan Wallach Scott discusses the role history has played as an arbiter of right and wrong and of those who claim to act in its name―"in the name of history." Scott investigates three different instances in which repudiation of the past was conceived as a way to a better future: the International Military Tribunal at Nuremberg in 1946, the South African Truth and Reconciliation Commission in 1996, and the ongoing movement for reparations for slavery in the United States.

Scott shows how in these cases history was not only used to explain the past but to produce a particular future. Yet both past and future were subject to the political realities of their time and defined in terms of moral absolutes, often leading to deep contradictions. These three instances demonstrate that history is not an impartial truth, rather its very meaning is constructed by those who act in its name.