In the Meantime: Temporality and Cultural Politics

جهان سریعتر می شود. این احساس به قدری اعلام می‌شود که به ندرت توسط کسانی که مفهوم فرهنگ شتاب‌یافته را تحسین می‌کنند یا آن را تقبیح می‌کنند، بدیهی تلقی می‌شود، به ندرت مورد سؤال یا بررسی قرار می‌گیرد. سارا شارما با این فرض در این تحقیق انتقادی پیچیده درباره موقتیات زندگی روزمره درگیر می شود. شارما تحقیقات قوم‌نگاری را در میان افرادی انجام داد که شغل یا حرفه‌شان تمرکز مداوم بر زمان است: رانندگان تاکسی، مسافران تجاری مکرر، مربیان یوگای شرکتی، طرفداران حرکات آهسته غذا و آهسته‌زندگی. بر اساس آن تحقیق، او مفهوم "قدرت-زمان نگاری" را توسعه می دهد تا سیاست درهم تنیده و ناهموار موقتی را قابل مشاهده کند. او با تمرکز بر این که چگونه روابط مختلف افراد با نیروی کار تجربه آنها را از زمان پیکربندی می کند، استدلال می کند که هر دو «سرعت بالا» و «کاهش سرعت» اغلب به عنوان نوعی کنترل اجتماعی زیست سیاسی لازم برای سرمایه داری جهانی معاصر عمل می کنند. div>

The world is getting faster. This sentiment is proclaimed so often that it is taken for granted, rarely questioned or examined by those who celebrate the notion of an accelerated culture or by those who decry it. Sarah Sharma engages with that assumption in this sophisticated critical inquiry into the temporalities of everyday life. Sharma conducted ethnographic research among individuals whose jobs or avocations involve a persistent focus on time: taxi drivers, frequent-flyer business travelers, corporate yoga instructors, devotees of the slow-food and slow-living movements. Based on that research, she develops the concept of "power-chronography" to make visible the entangled and uneven politics of temporality. Focusing on how people's different relationships to labor configures their experience of time, she argues that both "speed-up" and "slow-down" often function as a form of biopolitical social control necessary to contemporary global capitalism.