In Pursuit of an African Green Revolution: Views from Rice and Maize Farmers' Fields

این کتاب به بررسی تجربیات اخیر در تلاش برای ایجاد یک انقلاب سبز در جنوب صحرای آفریقا (SSA) می‌پردازد. فصل‌ها بر برنج و ذرت تمرکز دارند، که محصولات کوچک‌مالک‌دار امیدوارکننده و استراتژیک هستند. به طور قابل توجهی، ما متوجه شدیم که انقلاب برنج آفریقا در حال حاضر در بسیاری از مناطق آبی با استفاده از گونه های مدرن آسیایی، کودهای شیمیایی و شیوه های مدیریت بهبود یافته آغاز شده است. علاوه بر این، متوجه می‌شویم که همین بسته فن‌آوری به‌طور قابل‌توجهی بهره‌وری و سودآوری کشت برنج را در مناطق دیم نیز افزایش می‌دهد. ما همچنین شواهدی پیدا کردیم که نشان می‌دهد آموزش مدیریت، زمانی که به خوبی انجام شود، می‌تواند بهره‌وری را در مزارع خرده‌مالک افزایش دهد. این نشان می‌دهد که دولت‌های آفریقایی می‌توانند سرعت انقلاب برنج آفریقا را با تقویت ظرفیت توسعه تسریع کنند.

داستان برای ذرت کاملاً متفاوت است، جایی که بیشتر کشاورزان از گونه‌های محلی استفاده می‌کنند، کود شیمیایی کمی مصرف می‌کنند و عملکرد بسیار پایینی دارند. . با این حال، در ارتفاعات پرجمعیت کنیا، تعدادی از کشاورزان انواع ذرت هیبریدی پرمحصول و کودهای شیمیایی را اتخاذ کرده اند، همانطور که در انقلاب سبز آسیا اتفاق افتاد، کود تولید شده توسط گاوهای تغذیه شده را استفاده کردند. انقلاب کشاورزی بریتانیا، و نگه داشتن گاوهای اصلاح شده یا نژادهای مختلف از گاوهای اروپایی و حیوانات محلی، مانند مورد انقلاب سفید هند. نتیجه می گیریم که در حالی که برنج در آفریقا از یک استراتژی انقلاب سبز آسیایی بهره می برد که بر دانه های مدرن، نهاده ها و انتقال دانش متمرکز تأکید دارد، موفقیت انقلاب ذرت آفریقا مستلزم یک رویکرد سیستمی متفاوت مبتنی بر ذرت ترکیبی، کودهای شیمیایی و آلی است. گاوهای دورگه تغذیه شده با غرفه.

This book explores recent experiences in the effort to bring about a Green Revolution in Sub-Saharan Africa (SSA). The chapters focus on rice and maize, which are promising and strategic smallholder crops. Significantly, we find that an African Rice Revolution has already begun in many irrigated areas, using Asian-type modern varieties, chemical fertilizer, and improved management practices. Further, we find that the same technological package significantly increases the productivity and profitability of rice farming in rainfed areas as well. We also find evidence that that management training, when done well, can boost productivity on smallholder farms. This suggests that African governments can accelerate the pace of Africa’s Rice Revolution by strengthening extension capacity.

The story for maize is wholly different, where most farmers use local varieties, apply little chemical fertilizer, and obtain very low yields. However, in the highly populated highlands of Kenya, a number of farmers have adopted high-yielding hybrid maize varieties and chemical fertilizer, as was the case in the Asian Green Revolution, apply manure produced by stall-fed cows, as was the case during the British Agricultural Revolution, and keep improved cows or cross-breeds from European cows and local stock, as was the case of the Indian White Revolution. We conclude that while rice in Africa has benefited from an Asian Green Revolution strategy that emphasizes modern seeds, inputs, and focused knowledge transfers, the success of Africa’s Maize Revolution will require a different system approach based on hybrid maize, chemical and organic fertilizers, and stall-fed cross-bred cows.