In It for the Long Run: A Musical Odyssey

جیم رونی با الهام از ضبط‌های هنک ویلیامز و لیدبلی که در نوجوانی در خارج از بوستون شنیده بود، سفری موسیقایی را آغاز کرد که با برخی از بزرگترین نام‌های موسیقی آمریکایی از جمله باب دیلن، جیمز تیلور، بیل تلاقی پیدا کرد. مونرو، مادی واترز و آلیسون کراوس. In It for the Long Run: A Musical Odyssey روایت دست اول رونی از بیش از پنج دهه موفقیت به عنوان مجری، مروج کنسرت، ترانه سرا، ناشر موسیقی، مهندس و تهیه کننده ضبط است. BR>
رونی به عنوان شاهد و شرکت کننده در بیش از نیم قرن تاریخ موسیقی، پنجره ای پیچیده به موسیقی بومی آمریکایی ارائه می دهد. رونی پس از مدتی که در اواسط دهه 1950 به عنوان یک خواننده هیل بیلی «هایلوفت جامبوری» بود، مدیریت کلاب 47 کمبریج را بر عهده گرفت که کاتالیزور رونق موسیقی فولکلور دهه 60 بود. او به‌زودی به‌عنوان هماهنگ‌کننده و کارگردان استعدادها به فستیوال مردمی نیوپورت نقل مکان کرد، جایی که در ردیف جلویی دیلن «برق می‌رفت».

در دهه 1970، اودیسه رونی در نشویل ادامه یافت، جایی که او شروع به مهندسی و تولید آثار کرد. . کارهای او به موسیقی جایگزین کانتری کمک کرد تا جای پایی در شهر موسیقی پیدا کند و با نامزدی گرمی برای جان پرین، آیریس دمنت و نانسی گریفیث، خواننده و ترانه سرا، به اوج خود رسید. او بعداً در زندگی حرفه‌ای‌اش حلقه کلیدی بود که نشویل را به صحنه موسیقی محلی ایرلند متصل کرد.

جیم رونی با نوشتن آهنگ یا نوشتن خاطرات خود، داستان‌سرای بی‌نقصی است. In It for the Long Run: A Musical Odyssey وقایع نگاری منحصر به فرد او از قلب امریکنا است.

Inspired by the Hank Williams and Leadbelly recordings he heard as a teenager growing up outside of Boston, Jim Rooney began a musical journey that intersected with some of the biggest names in American music including Bob Dylan, James Taylor, Bill Monroe, Muddy Waters, and Alison Krauss. In It for the Long Run: A Musical Odyssey is Rooney's kaleidoscopic first-hand account of more than five decades of success as a performer, concert promoter, songwriter, music publisher, engineer, and record producer.

As witness to and participant in over a half century of music history, Rooney provides a sophisticated window into American vernacular music. Following his stint as a "Hayloft Jamboree" hillbilly singer in the mid-1950s, Rooney managed Cambridge's Club 47, a catalyst of the ‘60’s folk music boom. He soon moved to the Newport Folk Festival as talent coordinator and director where he had a front row seat to Dylan "going electric."

In the 1970s Rooney's odyssey continued in Nashville where he began engineering and producing records. His work helped alternative country music gain a foothold in Music City and culminated in Grammy nominations for singer-songwriters John Prine, Iris Dement, and Nanci Griffith. Later in his career he was a key link connecting Nashville to Ireland's folk music scene.

Writing songs or writing his memoir, Jim Rooney is the consummate storyteller. In It for the Long Run: A Musical Odyssey is his singular chronicle from the heart of Americana.