In guerra con il passato: La falsificazione della storia

درگیری وجود دارد که در طول تاریخ وجود دارد اما هرگز آشکارا اعلام نشده است. این چیزی است که در آن گذشته به نیازهای حال خم شده است. و این اتفاق هم در زمان اکتاویان و سزار و هم در پایان جنگ جهانی دوم، پس از سال‌ها رهبری یا در جریان درگیری‌های خاورمیانه رخ داد. این عملیاتی است که قرار است صدمات غیرقابل محاسبه ای به بار آورد، \"در درجه اول خلع سلاح نسل هایی که باید آماده رویارویی با جنگ های امروز یا فردا باشند، متأسفانه نه استعاری\". در سفری در طول قرون، که در طی آن او با برخی از رایج‌ترین اسطوره‌های ما در پرتو حقایق و اسناد روبرو می‌شود و آنها را تخریب می‌کند و اغلب دیدگاهی جایگزین برای دیدگاه رسمی ارائه می‌دهد. برای انجام این کار، استفاده از راه‌حل‌های مقابله با دستکاری و جعل ضروری است: تمایل به بازنگری قضاوت‌های خود در مورد حقایق و شخصیت‌ها، آگاهی از اینکه اغلب حتی طرف «راست» مرتکب اعمال مذموم شده است و توجه به تلاش نکردن به هر قیمتی. در حوادث پیشینه مواضع سیاسی کنونی. زیرا این واقعیت که همه از گذشته در بحث‌های روزمره استفاده می‌کنند، «بهترین دلیل برای مطالعه جدی تاریخ» و پرداختن به مسائلی است که حتی برای حافظه جمعی ما عزیزتر است، با «دوز خوبی از آشفتگی».

C’è un conflitto che attraversa la storia ma non è stato mai apertamente dichiarato. È quello in cui in cui il passato viene piegato alle necessità del presente. E ciò accadeva tanto ai tempi di Ottaviano e Cesare quanto al termine della Seconda guerra mondiale, dopo gli anni di piombo o durante i conflitti in Medio Oriente. È un’operazione destinata a provocare danni incalcolabili, “primo tra tutti quello di disarmare le generazioni che dovrebbero essere pronte ad affrontare le guerre, purtroppo non metaforiche, di oggi o di domani”.Con la consueta arguzia e lucidità, Paolo Mieli conduce il lettore in un viaggio lungo i secoli, durante il quale affronta e demolisce alcuni dei nostri miti più comuni alla luce di fatti e documenti, offrendo spesso una visione alternativa a quella ufficiale. Per farlo è necessario applicare i rimedi contro la manipolazione e la contraffazione: la disponibilità a rivedere i propri giudizi sui fatti e sui personaggi, la consapevolezza che spesso anche la parte “giusta” ha commesso atti riprovevoli e l’attenzione a non cercare a tutti i costi negli eventi i retroscena delle posizioni politiche del presente. Perché il fatto che tutti usino il passato nelle discussioni quotidiane è “la miglior ragione per studiare sul serio la storia” e per affrontare anche i temi più cari alla nostra memoria collettiva con “una buona dose di imperturbabilità”.