دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Rush Rhees. D. Z. Phillips
سری: Ashgate Wittgensteinian Studies
ISBN (شابک) : 0754639886, 9780754639886
ناشر: Ashgate Pub Ltd
سال نشر: 2004
تعداد صفحات: 66
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 19 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب In Dialogue With the Greeks: The Presocratics and Reality به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب در گفتگو با یونانیان: پیشسوکراتیک ها و واقعیت نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این اولین جلد از دو جلد درباره یونانیان توسط راش ریز به این پرسش فلسفی اصلی می پردازد: فلسفه به چه معنا واقعیت را بررسی می کند؟ ریس در پاسخ به این پرسش، کار پیشسوکرات ها را با فلسفه معاصر در ارتباط نزدیک می آورد. D.Z. تفسیر سرمقاله فیلیپس به ویژه برای کمک به خواننده با توجه به متن و روشن کردن تحولات در تفکر ریز مفید است. بررسی فلسفی واقعیت چه تفاوتی با علم دارد و آیا می توان گفت که علم جنبه هایی از واقعیت را بررسی می کند، در حالی که فلسفه واقعیت را به این صورت بررسی می کند؟ در این جلد اول، ریس تأیید میکند که به نظر میرسید اکثر پیشسوکراتیکها به دنبال علم بهعنوان وجود هستند، و به دنبال جوهری از واقعیت هستند که به سادگی وجود دارد. ریس می پرسد که اگر وجود واقعیت را نمی توان انکار کرد، پس چگونه می توان آن را ادعا کرد؟ آیا منطقی است که بگوییم واقعیت وجود دارد؟ اگر از چیزی صحبت می کنیم، از شرایط وجود آن صحبت می کنیم که مستقل از «چیزی» مورد بحث است، پس چگونه می توان این را در مورد واقعیت گفت؟ چه شرایطی غیر از خود واقعیت می تواند باشد؟ ریس استدلال میکند که واقعیت وحدت هر چه باشد، نمیتواند وحدت یک چیز باشد. ریس نشان میدهد که چگونه پیشسوکراتیکهای فردی از مشکلات پیشینیان خود آگاه هستند، اما طعمه مشکلات جدید خودشان میشوند. در مبارزه با این ریز پیشنهاد میکند که آنچه از نظر فلسفی عمیق در پرسشهای آنها است را میتوان در بحث از رابطه گفتمان و واقعیت یافت. آیا آنچه به یکدیگر می گوییم به یک منطق زیربنایی بستگی دارد که تعیین می کند چه چیزی را می توان گفت و چه چیزی را نمی توان گفت، یا به سیستمی از معانی تغییرناپذیر؟ یا آیا تمایز بین حس و بیهودگی ریشه در شیوه های واقعی تفکر و عمل ما دارد؟ در بحث درباره این مضامین ویتگنشتاینی، ریز صرفاً پیشسوکراتیک ها را روشن نمی کند، بلکه با آنها گفتگو می کند.
This first of two volumes on the Greeks by Rush Rhees addresses the central philosophical question: In what sense does philosophy investigate reality? In answering this question Rhees brings the work of the Presocratics into close relation with contemporary philosophy. D.Z. Phillips' editorial commentary is particularly helpful in assisting the reader with their bearings as they approach the text and elucidating the developments in Rhees's thinking. How is the philosophical investigation of reality different from that of science and can it be said that science investigates aspects of reality, whereas philosophy investigates reality as such? In this first volume Rhees affirms that most of the Presocratics seemed to be seeking a science of being qua being, looking for an essence of reality that simply is. Rhees asks that if the existence of reality cannot be denied, then how can it be asserted either? Does it make sense to say that reality exists? If we speak of something existing, we speak of the conditions of its existence which are independent of the 'something' in question, so how can this be said about reality? What conditions can be other than reality itself? Rhees argues that whatever unity reality has it cannot be the unity of a thing. Rhees brings out how individual Presocratics are aware of difficulties in their predecessors, only to fall prey to new difficulties of their own. In struggling with these Rhees suggests that what is philosophically deep in their questionings can be found in discussing the relation of discourse and reality. Does what we say to each other depend on an underlying logic which determines what can and cannot be said, or on a system of unchanging meanings; or is the distinction between sense and nonsense rooted in our actual ways of thinking and acting? In discussing these Wittgensteinian themes, Rhees is not simply elucidating the Presocratics, but is in dialogue with them.