In Case of Emergency: How Technologies Mediate Crisis and Normalize Inequality

نگاهی بسیار ضروری به رشد رسانه های اضطراری و تأثیر آن بر زندگی ما

در مواقع اضطراری، ما اغلب به رسانه ها نگاه می کنیم: برای تماس با مقامات، برای دریافت کمک، نظارت بر شرایط در حال تحول، یا تماس با عزیزانمان. گاهی اوقات حتی تا زمانی که با یکی از بی شمار هشدارها، آلارم‌ها، اعلان‌ها، آژیرها، پیام‌های متنی یا تماس‌های تلفنی که در زندگی روزمره نفوذ می‌کنند، از وضعیت اضطراری مطلع نمی‌شویم. با این حال، بیشتر مردم فقط درک نسبی از این که چنین سیستم‌هایی چگونه یک «اضطراری» را معنا می‌کنند و در آن عمل می‌کنند، دارند. در موارد اضطراری استدلال می‌کند که رسانه‌های اورژانسی عمیقا مصنوعات فرهنگی هستند که همان تعریف «اورژانس» را به عنوان نقطه مقابل «عادی» شکل می‌دهند. الیزابت السیسور با نگاهی گسترده به طیف وسیعی از دستگاه‌ها، شیوه‌ها و خدمات مرتبط با اضطراری معاصر، زیربنای فرهنگی و سیاسی و اثرات متفاوت اجتماعی رسانه‌های اضطراری را روشن می‌کند.

Ellcessor با آمیختن مصاحبه‌های عمیق با کارشناسان عملیات اضطراری و توسعه اپلیکیشن، مواد آرشیوی، و خوانش‌های گفتمانی و فناوری از سخت‌افزار و زیرساخت‌ها، نشان می‌دهد که رسانه‌های اضطراری اجزای قدرتمند زندگی آمریکایی هستند که به ندرت، اگر هرگز، خنثی عادی سازی ایدئولوژی های تولید و تقویت شده توسط رسانه های اضطراری منجر به دسترسی نابرابر به خدمات اضطراری و فرضیات تبعیض آمیز در مورد اینکه چه کسی یا چه چیزی یک تهدید است و چه کسی مستحق مراقبت و حمایت است. از آنجایی که رسانه‌های اضطراری در پاسخ به دیجیتالی شدن و فرهنگ‌های کارآفرینی همراه با رشد و تحول عظیم مواجه می‌شوند، السیسور می‌پرسد دسترسی، برابری و مسئولیت‌پذیری در همه این‌ها کجاست. اولین کتابی که گونه‌شناسی رسانه‌های اضطراری را توسعه می‌دهد، در موارد اضطراری گفتگوی بسیار مورد نیاز پیرامون معانی فرهنگی بزرگتر «اورژانس» را باز می‌کند، و چه چیزی اخلاقی و رویکرد مبتنی بر مراقبت به اورژانس می‌تواند مستلزم آن باشد.

A much-needed look at the growth of emergency media and its impact on our lives

In an emergency, we often look to media: to contact authorities, to get help, to monitor evolving situations, or to reach out to our loved ones. Sometimes we aren’t even aware of an emergency until we are notified by one of the countless alerts, alarms, notifications, sirens, text messages, or phone calls that permeate everyday life. Yet most people have only a partial understanding of how such systems make sense of and act upon an “emergency.” In Case of Emergency argues that emergency media are profoundly cultural artifacts that shape the very definition of “emergency” as an opposite of “normal.” Looking broadly across a range of contemporary emergency-related devices, practices, and services, Elizabeth Ellcessor illuminates the cultural and political underpinnings and socially differential effects of emergency media.

By interweaving in-depth interviews with emergency-operation and app-development experts, archival materials, and discursive and technological readings of hardware and infrastructures, Ellcessor demonstrates that emergency media are powerful components of American life that are rarely, if ever, neutral. The normalization of ideologies produced and reinforced by emergency media result in unequal access to emergency services and discriminatory assumptions about who or what is a threat and who deserves care and protection. As emergency media undergo massive growth and transformation in response to digitization and attendant entrepreneurial cultures, Ellcessor asks where access, equity, and accountability fit in all of this. The first book to develop a typology of emergency media, In Case of Emergency opens a much-needed conversation around the larger cultural meanings of “emergency,” and what an ethical and care-based approach to emergency could entail.