Improving Democracy Through Constitutional Reform: Some Swedish Lessons

آیا قانون اساسی مهم است؟ آیا قوانین اساسی صرفاً نمادی از زمان‌های سیاسی هستند که در آن به تصویب رسیده‌اند یا به طور سیستماتیک بر روند سیاست عمومی تأثیر می‌گذارند؟ آیا بحران‌های سیاسی دموکراسی‌های در حال شکست نتیجه بدشانسی یا مشکلات اساسی مرتبط با اصلاحات اساسی و جزئی قانون اساسی است که در تاریخ اخیر آنها اتخاذ شده است؟

هدف پژوهش حاضر پرداختن به این سوالات با استفاده از ترکیبی از تئوری، تاریخ و تجزیه و تحلیل آماری است. تجربه سوئد یک آزمایشگاه تقریباً عالی برای مطالعه تأثیرات اصلاحات قانون اساسی فراهم می کند. در طول 200 سال گذشته، حکومت سوئد از یک سیستم تحت سلطه پادشاهان با پارلمان غیرانتخابی چهار مجلسی به مجلس قانونگذاری دو مجلسی که با رای گیری ثروتمند در سال 1866 انتخاب شد، و سپس به یک سیستم انتخاباتی جدید مبتنی بر نمایندگی نسبی و حق رای عمومی تغییر کرده است. در سال 1920، و در نهایت به یک سیستم پارلمانی تک مجلسی در سال 1970. همه این سازماندهی مجدد رادیکال حکومت سوئد به صورت مسالمت آمیز و با استفاده از روش های اصلاحی رسمی که توسط قوانین اساسی قبلی ایجاد شده بود، انجام شد.

با تمرکز بر مسائل قانون اساسی به جای تاریخ سیاسی سوئد، این کتاب درک ما را از اصلاحات قانون اساسی و دموکراسی پارلمانی به طور کلی گسترش می دهد.

Do constitutions matter? Are constitutions simply symbols of the political times at which they were adopted, or do they systematically affect the course of public policy? Are the policy crises of failing democracies the result of bad luck or of fundamental problems associated with the major and minor constitutional reforms adopted during their recent histories?

The purpose of the present study is to address these questions using a blend of theory, history, and statistical analysis. The Swedish experience provides a nearly perfect laboratory in which to study the effects of constitutional reform. During the past 200 years, Swedish governance has shifted from a king-dominated system with an unelected four-chamber parliament to a bicameral legislature elected with wealth-weighted voting in 1866, and then to a new electoral system based on proportional representation and universal suffrage in 1920, and finally to a unicameral parliamentary system in 1970. All these radical reorganizations of Swedish governance were accomplished peacefully using formal amendment procedures established by previous constitutions.

By focusing on constitutional issues rather than Sweden's political history, this book extends our understanding of constitutional reform and parliamentary democracy in general.