دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Chris Collins. Paul M. Postal
سری:
ISBN (شابک) : 0262016885, 9780262016889
ناشر: The MIT Press
سال نشر: 2012
تعداد صفحات: 285
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب مهاجمین: مطالعه توافق نامه اولیه: گرامر، زبان، مرجع، زبان شناسی، علوم انسانی
در صورت تبدیل فایل کتاب Imposters: A Study of Pronominal Agreement به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب مهاجمین: مطالعه توافق نامه اولیه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
به طور معمول، یک گوینده از ضمیر اول شخص مفرد استفاده می کند (در انگلیسی، I، من، mine، myself) به خود یا خود مراجعه کند. برای اشاره به یک مخاطب، یک گوینده از ضمایر دوم شخص استفاده می کند ( شما، مال شما، خودتان). اما گاهی اوقات از DP های غیر ضمیری سوم شخص برای اشاره به گوینده استفاده می شود - برای مثال، این گزارشگر، واقعاً مال شما - یا به مخاطب - ارباب من، بارونس ، خانم ( آیا خانم حال خوبی ندارد؟). کریس کالینز و پل پست از این DPها به عنوان فریبکار یاد می کنند زیرا نمای بیرونی سوم شخص آنها یک هسته اول یا دوم را پنهان می کند.
در این کتاب آنها تعاملات متقلبان را با طیف وسیعی از پدیده های دستوری، از جمله توافق ضمیری مطالعه می کنند. ، ساختارهای مختصات، پدیدههای اصل C، لقبها، شاخصهای جعلی، و ویژگی توافق ضمیری که آنها همگنی مینامند.
کالینز و پست به این نتیجه رسیدند که ایدههای سنتی در مورد ویژگیهای ضمیری (شخص، عدد، جنسیت) که فقط با یک مقدم یا رابطه ضمیر با مرجع آن مطابقت دارد، بسیار ساده است. آنها عناصر یک دیدگاه پیچیده تر را ترسیم می کنند و برای ارتباط و قدرت توضیحی آن در چندین حوزه داده استدلال می کنند. پیشنهاد اساسی کتاب این است که یک ضمیر با چیزی که آنها منبع می نامند مطابقت دارد، جایی که مقدم آن تنها یک نوع منبع را تشکیل می دهد. آنها استدلال می کنند که مطالعه ی افراد متقلب (و DP های استتار نزدیک مرتبط) پیامدهای گسترده ای دارد که با بسیاری از تئوری های کنونی آنافورا ناسازگار است.
Normally, a speaker uses a first person singular pronoun (in English, I, me, mine, myself) to refer to himself or herself. To refer to a single addressee, a speaker uses second person pronouns ( you, yours, yourself). But sometimes third person nonpronominal DPs are used to refer to the speaker--for example, this reporter, yours truly--or to the addressee-- my lord, the baroness, Madam ( Is Madam not feeling well?). Chris Collins and Paul Postal refer to these DPs as imposters because their third person exterior hides a first or second person core.
In this book they study the interactions of imposters with a range of grammatical phenomena, including pronominal agreement, coordinate structures, Principle C phenomena, epithets, fake indexicals, and a property of pronominal agreement they call homogeneity.
Collins and Postal conclude that traditional ideas about pronominal features (person, number, gender), which countenance only agreement with an antecedent or the relation of the pronoun to its referent, are much too simple. They sketch elements of a more sophisticated view and argue for its relevance and explanatory power in several data realms. The fundamental proposal of the book is that a pronoun agrees with what they call a source, where its antecedent constitutes only one type of source. They argue that the study of imposters (and closely related camouflage DPs) has far-reaching consequences that are inconsistent with many current theories of anaphora.