Implementing Cross-Culture Pedagogies: Cooperative Learning at Confucian Heritage Cultures

در طول دو دهه گذشته، کشورهای فرهنگ میراث کنفوسیوس به طور گسترده اصلاحات آموزش و یادگیری را برای پیشبرد سیستم های آموزشی خود ترویج کرده اند. مربیان فرهنگ میراث کنفوسیوس برای رد شدن از مرحله تحقیقاتی طولانی و دردناک، فلسفه‌ها و شیوه‌های غربی را با این فرض وام گرفته‌اند که آنچه در غرب با موفقیت انجام شده است، نتایج مشابهی را در شرق به همراه خواهد داشت. واردات گسترده شیوه های یادگیری مشارکتی به کلاس های درس فرهنگ میراث کنفوسیوس اخیراً یک نمونه است. با این حال، یادگیری مشارکتی در بسیاری از مطالعات مستند شده است که به طور موثر در کلاس های درس فرهنگ میراث کنفوسیوس کار نمی کند. دلیل آن این است که مربیان اغلب این روش آموزشی را بدون توجه دقیق به مناسب بودن آن در بافت فرهنگی-اجتماعی کشورهای فرهنگ میراث کنفوسیوس به دانش آموزان تحمیل می کنند. این روش موثر و حرفه ای نیست زیرا یادگیری به تنهایی نمی ماند. بلکه تحت تأثیر عوامل دیگری از جمله روش های تدریس، وظایف یادگیری، نیازهای ارزشیابی، حجم کار و فرهنگ یادگیری دانش آموزان در بافت محلی است. برای اینکه یادگیری مشارکتی در کلاس های درس فرهنگ میراث کنفوسیوس به طور مؤثر کار کند، اصلاح طلبان باید واردات این رویکرد را در راستای بررسی دقیق همه پشتوانه ها و محدودیت هایی که بر عوامل مرتبط با یادگیری تأثیر می گذارند، در نظر بگیرند.

این جلد یک چارچوب نظری کاربردی و دستورالعمل‌های فرهنگی مناسب و عملی را ارائه می‌کند که می‌تواند به مربیان و معلمان فرهنگ میراث کنفوسیوس کمک کند تا عوامل مختلف را در سطوح مختلف به منظور بهینه‌سازی موفقیت در وارد کردن یادگیری مشارکتی به کلاس‌هایشان بررسی کنند. به طور کلی، راهبردهایی برای کمک به معلمان فرهنگ میراث کنفوسیوس برای تغییر شیوه‌های تدریس، طراحی مجدد طرح‌های درسی، طراحی روش‌های ارزیابی، و سازمان‌دهی فعالیت‌های یادگیری به گونه‌ای ارائه می‌کند که می‌تواند دانش‌آموزان فرهنگ میراث کنفوسیوس را تحت تأثیر قرار دهد تا از رویکردهای یادگیری معلم محور به روش‌های مشارکتی روی آورند. یادگیری.

During the last two decades Confucian heritage culture countries have widely promoted teaching and learning reforms to advance their educational systems. To skip the painfully long research stage, Confucian heritage culture educators have borrowed Western philosophies and practices with the assumption that what has been done successfully in the West will produce similar outcomes in the East. The wide importation of cooperative learning practices to Confucian heritage culture classrooms recently is an example. However, cooperative learning has been documented in many studies not to work effectively in Confucian heritage culture classrooms. The reason is that the educators often impose this instructional method on the students without a careful consideration of its appropriateness in the socio-cultural context of Confucian heritage culture countries. This procedure is not effective and professional because learning does not stand alone. Rather, it is shaped and influenced by other factors including teaching methods, learning tasks, assessment demands, workload and the learning culture of students in the local context. For cooperative learning to work effectively in Confucian heritage culture classrooms, reformers need to consider the importation of this approach in line with a careful examination of all supports and constraints that affect those factors that are associated with learning.

The volume provides an applied theoretical framework and culturally appropriate and practical instructions that could assist Confucian heritage culture educators and teachers to address various factors at multiple levels in order to optimize success in importing cooperative learning to their classrooms. Overall, it provides strategies to assist Confucian heritage culture teachers to change their teaching practices, redesign lessons plans, design assessment methods, and organize learning activities in a manner that can influence Confucian heritage culture students to shift from employing teacher-centered learning approaches to cooperative learning.