Implantable Defibrillator Therapy: A Clinical Guide

دفیبریلاتورهای قابل کاشت همانطور که در ابتدا توسط میشل میروسکی طراحی شد به تشخیص و خاتمه خودکار فیبریلاسیون بطنی محدود می‌شدند. در دستگاه اولیه "AID"، الگوریتم تشخیص به دنبال تشخیص ریتلون سینوسی از فیبریلاسیون بطنی با شناسایی "شکل موج سینوسی بیشتر فیبریلاسیون بطنی" بود. با این حال، به سرعت آموخته شد که فیبریلاسیون بطنی معمولاً با تاکی کاردی بطنی انجام می شود. میرووسکی اهمیت اساسی توسعه الگوریتم‌های مبتنی بر ضربان قلب را تشخیص داد. تشخیص تاکی کاردی بطنی امکان توسعه موفقیت آمیز مداخلات برای خاتمه تاکی آریتمی بطنی را قبل از تبدیل شدن به فیبریلاسیون بطنی فراهم کرد. دستگاه درمانی کنونی دیگر خود را به پایان دادن به ریتم های آشفته محدود نمی کند، بلکه به دنبال پیشگیری از آنهاست. الگوریتم‌های تشخیصی در امتداد زنجیره رویدادها به سمت بالا حرکت کردند که منجر به ریتلال‌های فاجعه‌بار شد. الگوریتم‌های هموارسازی نرخ برای جلوگیری از مکث‌های پس از اکستراسیستولیک از تحریک تاکی‌آریتملیای بطنی و دهلیزی توسعه داده شدند. فراتر از رنسانس استراتژی‌های اکتوپی محور، پیشگیری طولانی‌مدت مورد توجه فزاینده‌ای قرار گرفت. درمان‌های ضربان‌دار چند محله ارائه‌شده توسط \"دستگاه‌های مدیریت آریتمی\" برای کاهش \"بار آریتلونیا\" و بهینه‌سازی هم‌افزایی انقباض و آرامش قلب طراحی شده‌اند. شواهد بالینی اکنون نشان می‌دهد که پیشگیری از فیبریلاسیون دهلیزی با ضربان‌سازی امکان‌پذیر است و ضربان‌سازی دو بطنی ممکن است در بیماران منتخب مبتلا به نارسایی قلبی مفید باشد. با این حال، این کاربردهای درمان با دستگاه که عموماً نیاز به پشتیبان گیری از دفیبریلاسیون بطنی دارند همچنان در حال بررسی هستند و در این کتاب در نظر گرفته نشده اند.

Implantable defibrillators as originally conceived by Michel Mirowski were limited to the detection and automatic termination of ventricular fibrillation. In the original "AID" device, the detection algoritlun sought to distinguish sinus rhytlun from ventricular fibrillation by identifying the "more sinusoidal waveform of ventricular fibrillation. " The therapeutic intervention was elicited only once deadly polymorphic rhythms had developed. It was rapidly learned, however, that ventricular fibrillation is usually preceded by ventricular tachycardia. Mirowski recognized the pivotal importance of developing algoritllms based on heart rate. Ventricular tachycardia detection allowed the successful development of interventions for the termination of ventricular tachyarrhythmias before they degenerated into ventricular fibrillation. Current device therapy no longer confines itself to tlle termination of chaotic rhythms but seeks to prevent them. Diagnostic algorithms moved upward along the chain of events leading to catastrophic rhytlulls. Rate smoothing algorithms were developed to prevent postextrasystolic pauses from triggering ventricular and atrial tachyarrhytlmlias. Beyond the renaissance of ectopy-centered strategies, long-term prevention received increasing attention. Multisite pacing therapies provided by "Arrhythmia Management Devices" were designed to reduce the "arrhytlunia burden" and optimize the synergy of cardiac contraction and relaxation. Clinical evidence now suggests that atrial fibrillation prevention by pacing is feasible and tllat biventricular pacing may be of benefit in selected patients with heart failure. However, these applications of device therapy that generally require ventricular defibrillation backup remain investigational and were not considered in this book.