Impersonal Passion: Language as Affect

دنیس رایلی به عنوان یک نظریه پرداز فمینیست و یک شاعر و به خاطر بازسازی قابل توجه اش از مشکلات آشنا اما ناسازگار هویت، بیان، زبان و سیاست شهرت دارد. در شور غیرشخصی، او به مشکلات پیچیده احساسی و فلسفی روزمره صحبت کردن و گوش دادن روی می آورد. مراقبه‌های تحریک‌آمیز او نشان می‌دهد که در حالی که قدرت عاطفی زبان غیرشخصی است، این غیرشخصی به‌طور متناقض، امر شخصی را تشکیل می‌دهد.

در نه مقاله مرتبط، رایلی به طرز ماهرانه‌ای لفاظی پوچ‌ها و فوریت‌های زندگی، آسایش و شرمندگی‌های آن را آشکار می‌کند تا بر تأثیر اجباری خود زبان پافشاری کند. او پیچیدگی‌های عاطفی چنین موضوعاتی را به زبان می‌آورد، مانند آنچه که به طعنه حق تنها بودن را در مواجهه با الزام اجتماعی بودن یا احساس گناه مرتبط با این احساس می‌کند که گویی دروغ می‌گویید در حالی که نیستید. شور غیرشخصی پرسش هایی از زبان شناسی، فلسفه زبان، و نظریه فرهنگی را در یک اصطلاح جدید روشنگر دوباره ابداع می کند: احساس قانع کننده زبان روزمره.

Denise Riley is renowned as a feminist theorist and a poet and for her remarkable refiguring of familiar but intransigent problems of identity, expression, language, and politics. In Impersonal Passion, she turns to everyday complex emotional and philosophical problems of speaking and listening. Her provocative meditations suggest that while the emotional power of language is impersonal, this impersonality paradoxically constitutes the personal.

In nine linked essays, Riley deftly unravels the rhetoric of life’s absurdities and urgencies, its comforts and embarrassments, to insist on the forcible affect of language itself. She teases out the emotional complexities of such quotidian matters as what she ironically terms the right to be lonely in the face of the imperative to be social or the guilt associated with feeling as if you’re lying when you aren’t. Impersonal Passion reinvents questions from linguistics, the philosophy of language, and cultural theory in an illuminating new idiom: the compelling emotion of the language of the everyday.