دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Unknown
سری:
ناشر:
سال نشر: 1957
تعداد صفحات: 2563
[2649]
زبان: Chinese
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 311 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Imperially-Published Five-Script Textual Mirror of Qing - Yù zhì wǔ tǐ Qīng wén jiàn به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب آینه متنی پنج اسکریپتی امپریالیستی منتشر شده از کینگ - یو ژی وو تǐ کینگ وون جیان نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
Yuzhi Wuti Qing Wenjian در شش جعبه سازماندهی شده است که شامل 36 جلد در 2563 صفحه است. اثر اصلی شامل 32 جلد بود، با یک مکمل چهار جلدی. این به بخشهایی (مانند «بخش بهشت»)، دستهبندی (مانند «نجوم»)، با دستهبندیها به انواع دیگر تقسیم میشود. 56 بخش، 318 دسته، 616 نوع، با مجموع 18671 ترم وجود دارد. هر عبارت دارای هشت ردیف است. از بالا، ردیفها شامل مانچو، تبتی، نویسهگردانی مکانیکی تبتی به مانچو، رونویسی آوایی تبتی به مانچو، مغولی، چاگاتای، رونویسی از چاگاتای به مانچو و چینی است.\r\n\r\nبرای برخی از اصطلاحات، مترادف ها در زبان های مقصد (به جز چینی) گنجانده شدند. بنابراین، 19503 اصطلاح در مغولی استفاده می شود که مربوط به 18145 اصطلاح در چین است (با 526 مترادف در زبان چینی). متن مانچویی عمدتاً بر اساس گویش پکنی مانچویی بود، با استفاده از خط منظم عمودی، با جملاتی که با علامت گذاری (᠈) خاتمه می یافتند، اما هیچ علامت تلفظ فرعی نداشت. تبتی از کاربرد مکتوب تبتی رایج در آن زمان استفاده میکرد، در خط افقی به خط اوچن (དབུ་མེད་)، با اصطلاحاتی که نمیتوان آنها را در یک سطر تقسیم کرد در مرزهای هجا نوشت، و علامتهای نقطهگذاری خاتمه میداد (།). در زبان تبتی، نویسهگردانی مانچو وجود داشت، که از واجهای مانچویی برای نویسهگردانی حروف تبتی استفاده میکرد تا امکان نویسهگردانی دو طرفه را فراهم کند و از نویسههای متمایز برای واجهای اولیه و میانی استفاده میکرد. علاوه بر این، برای آوانویسی برخی از حروف تبتی، برخی از اشکال نوشتاری جدید برای واج های مانچو ابداع شد (از جمله \"ng\" اولیه و مصوت های پایانی). زیر نویسه نویسی مانچو، رونویسی مانچویی برای ضبط تلفظ در گویش لهاسا/Ü-Tsang وجود داشت، به دلیل تفاوت اساسی بین تبتی نوشتاری و تبتی گفتاری. برای مغولی، مغولی نوشتاری رایج آن زمان، با خط منظم افقی، با علائم نگارشی در پایان (᠈) استفاده می شد. شغتای به صورت افقی به خط نستعلیق نوشته میشود و اصطلاحاتی که نمیتوان آنها را در یک سطر تقسیم کرد و در مرزهای هجایی و بدون نقطهگذاری پایانی نوشت. در زیر چاگاتای رونویسی مانچویی برای ضبط تلفظ ترکی شرقی سین کیانگ وجود داشت. صداها ویژگیهای تلفظهای مورد استفاده در مناطق Hami/Turpan را نشان میداد؛[7] چینی با حروف چینی سنتی، همچنین به خط عمودی منظم، با دیکشنری که تأثیر استفاده رایج در گویش ماندارین پکن را نشان میداد، املا میشد. هیچ علامت نگارشی یا تلفظی استفاده نشده است.
The Yuzhi Wuti Qing Wenjian is organized into six boxes, containing 36 volumes on 2563 pages. The original work contained 32 volumes, with a four-volume supplement. It is divided into divisions (such as "Heaven Division"), category (such as "Astronomy"), with the categories further separated into types. There are 56 divisions, 318 categories, 616 types, with a total of 18671 terms. Each term has eight rows. From the top, the rows contain Manchu, Tibetan, a mechanical Tibetan transliteration into Manchu, a phonetic Tibetan transcription into Manchu, Mongolian, Chagatai, a transcription of Chagatai into Manchu, and Chinese. For some terms, synonyms were included in the target languages (except Chinese). Thus, there are 19503 terms used in Mongolian corresponding to 18145 terms in Chinese (with 526 synonyms noted in Chinese). The Manchu text was largely based on the Beijing dialect of Manchu, using vertical regular script, with sentences terminated with punctuation (᠈ ), but no subsidiary pronunciation marks. Tibetan used the common written Tibetan usage at the time, in horizontal script in Uchen script (དབུ་མེད་), with terms that could not be written into a single line divided at syllabic boundaries, and terminating punctuation marks (།). Under the Tibetan was the Manchu transliteration, using Manchu phonemes to transliterate Tibetan letters to allow two-way transliteration and using distinctive characters for initial and medial phonemes; further, to transliterate some Tibetan letters, some new written forms for Manchu phonemes were invented (including initial "ng" and terminal vowels). Below the Manchu transliteration was the Manchu transcription to record the pronunciation in the Lhasa/Ü-Tsang dialect, due to the substantial difference between written Tibetan and spoken Tibetan. For Mongolian, the common written Mongolian of that time was used, in horizontal regular script, with punctuation marks at the end (᠈ ). Chagatai is written horizontally in Nastaʿlīq script, with terms that could not be written into a single line divided at syllabic boundaries and no terminal punctuations. Below Chagatai was Manchu transcription to record the eastern Xinjiang Turkic pronunciation,[6] due to the substantial difference between Chagatai and the spoken language of Xingjiang at the time; the sounds showed characteristics of the pronunciations used in the Hami/Turpan regions;[7] Chinese was spelled in traditional Chinese characters, also in vertical regular script, with the diction showing the influence of common usage in the Beijing Mandarin dialect. No punctuation or pronunciation marks were used.
0001 0002 0003 0004 0005 0006 0007 0008 0009 0010 0011 0012 0013 0014 0015 0016 0017 0018 0019 0020 0021 0022 0023 0024 0025 0026 0028 0029 0030 0031 0032 0033 0034 0035 0036