Imperialism and Economic Development in Sub-Saharan Africa: An Economic and Business History of Sudan

این کتاب تاریخچه اقتصادی و تجاری سودان را بررسی می‌کند و سودان را در بافت وسیع‌تری از تأثیر امپریالیسم بر توسعه اقتصادی در جنوب صحرای آفریقا قرار می‌دهد. از دهه 1870 به بعد، منافع بریتانیا در سودان شروع به تشدید کرد که نتیجه گشایش کانال سوئز در سال 1869 و گسترش فعالیت‌های تجاری بریتانیا در خارج از کشور مرتبط با تقلا برای آفریقا و تجدید انگیزه‌های امپراتوری در نیمه دوم بود. قرن نوزدهم مولان پذیرش تدریجی اقتصادی امپریالیسم را در سالهای قبل از 1899 نشان می دهد. تأثیر امپریالیسم بر توسعه اقتصادی سودان استعماری تا سال 1956. و سپس میراث اقتصادی پسااستعماری امپریالیسم در دهه 1970.

این متن نشان می دهد که چگونه فعالیت اقتصادی دولت محور با همکاری تجارت بین المللی بریتانیا توسعه یافته است. اقتصاد استعماری سودان بر اساس یک مدل اقتصادی مبتنی بر بدهی، سرمایه بر و محصول نقدی پایه گذاری شد- اقتصاد استعماری سودان بر روی کشت پنبه متمرکز بود. این مدل سودان را در مسیر توسعه خاصی قفل کرد که به نوبه خود به ماهیت و زمان استعمار زدایی و ساختارهای متعاقب آن وابستگی در دوران پس از استعمار کمک کرد.

This book examines the economic and business history of Sudan, placing Sudan into the wider context of the impact of imperialism on economic development in sub-Saharan Africa. From the 1870s onwards British interest(s) in Sudan began to intensify, a consequence of the opening of the Suez Canal in 1869 and the overseas expansion of British business activities associated with the Scramble for Africa and the renewal of imperial impulses in the second half of the nineteenth century. Mollan shows the gradual economic embrace of imperialism in the years before 1899; the impact of imperialism on the economic development of colonial Sudan to 1956; and then the post-colonial economic legacy of imperialism into the 1970s.

This text highlights how state-centred economic activity was developed in cooperation with British international business. Founded on an economic model that was debt-driven, capital intensive, and cash-crop oriented–the colonial economy of Sudan was centred on cotton growing. This model locked Sudan into a particular developmental path that, in turn, contributed to the nature and timing of decolonization, and the consequent structures of dependency in the post-colonial era.