دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: بودیسم ویرایش: نویسندگان: Christopher Ives سری: ISBN (شابک) : 0824833317, 9780824833312 ناشر: سال نشر: 2009 تعداد صفحات: 287 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Imperial-Way Zen: Ichikawa Hakugen's Critique and Lingering Questions for Buddhist Ethics به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب Imperial-Way Zen: انتقاد Ichikawa Hakugen و سوالات طولانی برای اخلاق بودایی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در طول نیمه اول قرن بیستم، رهبران بودایی ذن به طور فعال به امپریالیسم ژاپن کمک کردند و آنچه را که «ذن به روش امپراتوری» (کودو ذن) نامیده میشود، به وجود آوردند. مهمترین منتقد آن کشیش، پروفسور و فعال، ایچیکاوا هاکوگن (1902-1986) بود که دهه های پس از تسلیم ژاپن را تقریباً به تنهایی به شرح حمایت ذن از رژیم امپریالیستی ژاپن پرداخت و موضوع مسئولیت جنگ بودایی را تحت فشار قرار داد. ایچیکاوا نقد خود را بر رویکرد ذن به رهایی دینی، پیامدهای سیاسی ساختارهای متافیزیکی بودایی، همکاری سنتی بین بودیسم و دولتها در شرق آسیا، نظام فلسفی نیشیدا کیتارو (1876-1945) و بقایای دولت شینتو در ژاپن پس از جنگ علیرغم اهمیت نوشته های ایچیکاوا، این جلد اولین کتابی است که هر محققی به نقد او می پردازد. کریستوفر آیوز علاوه بر جزئیات اعمال و ایدئولوژی ذن امپریالیستی و واکنشهای ایچیکاوا به آنها، بازتابهای خود را در مورد اخلاق بودایی در پرتو این پدیده ارائه میکند. او فصل هایی را به ترسیم ناسیونالیسم بودایی از بازسازی میجی در سال 1868 تا 1945 و خلاصه استدلال های ایچیکاوا در مورد علل ذن امپراتوری اختصاص می دهد. پس از ارزیابی ادعای برایان ویکتوریا مبنی بر اینکه ذن امپریالیستی ناشی از ارتباط سنتی بین ذن و سامورایی هاست، آیوز استدلال خود را ارائه می کند که ذن امپریالیستی را می توان به عنوان نمونه ای مدرن از نقش سنتی بودیسم به عنوان محافظ قلمرو درک کرد. با عطف به ژاپن پس از جنگ، آیوز به بررسی میزان تأمل رهبران ذن در مواضع سیاسی خود در زمان جنگ پرداخته و شروع به ساختن یک اخلاق اجتماعی انتقادی ذن کرده است. در نهایت، او منابعی را که ذن میتواند به رهبران معاصرش ارائه دهد، در حالی که آنچه را که خودشان بهعنوان وظیفهای مبرم معرفی کردهاند، در نظر میگیرد: اطمینان از اینکه از این پس ذن درگیر ماجراجویی بینالمللی نخواهد شد و در عوض خود را وقف ارتقای صلح و حقوق بشر خواهد کرد. روشن و متوازن در روش شناسی خود و به خوبی مبتنی بر تحلیل متنی، ذن امپریالیستی، دانشآموزان، دانشجویان و سایر علاقهمندان به بودیسم، اخلاق، عمل ذن، و همکاری دین در خدمت خشونت و امپریالیسم را به خود جذب خواهد کرد.
During the first half of the twentieth century, Zen Buddhist leaders contributed actively to Japanese imperialism, giving rise to what has been termed "Imperial-Way Zen" (Kodo Zen). Its foremost critic was priest, professor, and activist Ichikawa Hakugen (1902–1986), who spent the decades following Japan’s surrender almost single-handedly chronicling Zen’s support of Japan’s imperialist regime and pressing the issue of Buddhist war responsibility. Ichikawa focused his critique on the Zen approach to religious liberation, the political ramifications of Buddhist metaphysical constructs, the traditional collaboration between Buddhism and governments in East Asia, the philosophical system of Nishida Kitaro (1876–1945), and the vestiges of State Shinto in postwar Japan. Despite the importance of Ichikawa’s writings, this volume is the first by any scholar to outline his critique. In addition to detailing the actions and ideology of Imperial-Way Zen and Ichikawa’s ripostes to them, Christopher Ives offers his own reflections on Buddhist ethics in light of the phenomenon. He devotes chapters to outlining Buddhist nationalism from the 1868 Meiji Restoration to 1945 and summarizing Ichikawa’s arguments about the causes of Imperial-Way Zen. After assessing Brian Victoria’s claim that Imperial-Way Zen was caused by the traditional connection between Zen and the samurai, Ives presents his own argument that Imperial-Way Zen can best be understood as a modern instance of Buddhism’s traditional role as protector of the realm. Turning to postwar Japan, Ives examines the extent to which Zen leaders have reflected on their wartime political stances and started to construct a critical Zen social ethic. Finally, he considers the resources Zen might offer its contemporary leaders as they pursue what they themselves have identified as a pressing task: ensuring that henceforth Zen will avoid becoming embroiled in international adventurism and instead dedicate itself to the promotion of peace and human rights. Lucid and balanced in its methodology and well grounded in textual analysis, Imperial-Way Zen will attract scholars, students, and others interested in Buddhism, ethics, Zen practice, and the cooptation of religion in the service of violence and imperialism.