Immunological Engineering

ایمونولوژی به یکی از مهمترین علوم زیستی تبدیل شده است. همانطور که تحقیقات رمز و راز لنفوسیت را آشکار می کند، نقش مرکزی سیستم ایمنی در حفظ سلامت آشکار شده است. اختلالات نقص ایمنی کودکان یا «آزمایش‌های طبیعی» تقسیم‌بندی ایمنی سلولی و هومورال را نشان داده‌اند. نقص های عملکردی خاص اکنون به راحتی شناسایی می شوند. تمایل افراد مبتلا به اختلال عملکرد سیستم ایمنی به ایجاد نئوپلاسم نشان داده است که مکانیسم های نظارتی در دستگاه ایمنی از ایجاد تومور جلوگیری می کند. بدخیمی ها، در واقع، به نظر می رسد که پاسخ های ایمنی خاصی را تحریک می کنند و سوالات درمانی متعددی را مطرح می کنند. جراحی پیوند، یا تقاضا برای "قطعات جدید" به توصیف آن آنتی ژن های مهم در تایپ بافت منجر شده است. مکان های ژنتیکی مسئول نمایش آنتی ژن پیوندی هستند. همچنین، آنها بر مقاومت بالینی یا حساسیت به طیف گسترده ای از عفونت ها، بیماری های خودایمنی یا نئوپلاستیک تأثیر می گذارند. پزشکان به سرعت پیامدهای درمانی کار آزمایشگاهی را تشخیص داده و از این دانش در درمان بیماری استفاده می کنند. تطبیق دقیق بافت بیمار و درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی، پیوند آلو کلیه را ایمن تر و موفق تر از همیشه می کند. در حال حاضر اغلب موارد کمبود ایمنی در کودکان و بزرگسالان شناخته شده است. درمان ممکن است شامل حمایت عمومی ایمنی یا دستکاری های خاص با پیوند مغز استخوان یا تیموس یا درمان با فاکتور انتقال لنفوسیت باشد. پیوند مغز استخوان نه تنها برای اصلاح برخی نقایص ایمنی، بلکه برای اصلاح نارسایی مغز استخوان با منشأ متفاوت استفاده شده است.

Immunology has become one of the most important of the life sciences. As research unravels the mystery of the lymphocyte, a central role of the immune system in health preservation has become evident. The paediatric immunodeficiency disorders or 'experiments of nature' have demonstrated the division of cellular and humoral immunity; specific functional defects are now readily identified. The tendency of persons with immune dysfunction to develop neoplasms has suggested that surveillance mechanisms within the immune apparatus prevent tumour development. Malignancies, in fact, do seem to provoke certain immune responses, begging numerous therapeutic questions. Transplantation surgery, or the demand for 'new parts' has led to description of those antigens important in tissue-typing. Genetic loci have been found responsible for transplantation antigen display; as well, they influence clinical resistance or susceptibility to a wide variety of infections, auto-immune or neoplastic diseases. Clinicians have been quick to recognize the therapeutic implications of laboratory work and to use this knowledge in disease treatment. Precise patient-tissue matching and immunosuppressive treatment make renal allo­ transplantation safer and more successful than ever before. Both paediatric and adult immune deficiency states are now often recognized; treatment may involve general immune support or specific manipulations with, perhaps, bone marrow or thymus grafts or treatment with lymphocyte transfer factor. Transplantation of bone marrow has been used not only to correct certain immune defects but to correct marrow failure of diverse origin.