Immunological Aspects of Viral Oncolysis

آلوآنتی ژن بافت موش با این روش شناسایی شد. آنتی ژن خاصیت واکنش متقابل در عصاره بافتی بسیاری از گونه های حیوانی دیگر نشان داده شد. در مرحله بعد می خواستیم در مورد آنتی ژن مسئول القای ایمنی پس از سرطان خون بیشتر بدانیم. عصاره های تومورهای آلوده به ویروس ایمنی زا بودند، و هر دو بخش فعال و غیر فعال از این عصاره به دست آمد. رشد ویروس در سلول‌های تومور با میکروسکوپ الکترونی مورد مطالعه قرار گرفت، به این امید که ممکن است روشی را روشن کند که در آن عفونت ویروسی یک تومور با ایمنی ضعیف را به یک تومور بسیار ایمنی‌زا تبدیل می‌کند. ما هیچ یک از سؤالاتی را که کار ما مطرح کرده است به طور قطعی حل شده نمی دانیم. در واقع، ما هنوز روی بسیاری از جنبه هایی که در بالا اشاره شد کار می کنیم. هنگامی که ما مطالعه ای را در مورد ایمنی پس از انحراف خون آغاز کردیم، با عدم تجربه ما در زمینه های پیوند و ایمونولوژی تومور در این تلاش حمایت شدیم.

mouse tissue alloantigen detected by this procedure. An antigen of cross-reacting specificity was revealed in tissue extracts of many other animal species. We next wanted to learn more about the antigen responsible for induction of postoncolytic immunity. Extracts from virus-infected tumors were immunogenic, and both active and inactive fractions of such extracts were obtained. The growth of the virus in the tumor cells was studied with the electron microscope, in the hope that this might shed some light on the manner in which viral infection transforms a poorly immunogenic tumor into a highly immunogenic one. We consider none of the questions which our work has raised as definitely solved. In fact, we are still working on many of the aspects alluded to above. When we embarked on a study of postoncolytic immunity, we were supported in this endeavor by our lack of experience in the fields of transplantation and tumor immunology.