Immunological Aspects of Cancer

رویکرد ایمونولوژیک برای درمان سرطان دارای ویژگی‌های نظری بسیاری است که آن را ستایش می‌کند. باید ویژگی وجود داشته باشد، به طوری که سلول های تومور به تنهایی از بین می روند در حالی که بافت های طبیعی تحت تاثیر قرار نمی گیرند. به شرطی که تومور یک فرم باشد و همه سلول ها آنتی ژن مناسب داشته باشند، هر سلول بدخیم باید از بین رفته و حتی با متاستازهای دور برخورد شود. تاکنون این مزیت‌های گمانه‌زنی محقق نشده است و خوش‌بینی اولیه ای که ایمونوتراپی را احاطه کرده است، تداوم نیافته است. پذیرش دستورات ایمونولوژی تومور ادامه دارد، اما این مشاهدات ناامیدکننده منجر به بررسی بیشتر جنبه های خاص شده است. هدف این فصل مرور اصولی است که زیربنای ایمونولوژی و ایمونوتراپی تومور است، به طوری که مطالعات دقیق‌تری که در ادامه می‌آیند را می‌توان در چشم‌انداز مورد توجه قرار داد. آنتی ژن های تومور (فصل 2) برای اینکه تومور بتواند پاسخ ایمنی را آغاز کند، باید آنتی ژن های متمایز داشته باشد. بسیاری از کارهای اولیه در مورد ایمنی تومور گیج شده بود زیرا درک نمی شد که تومورها، مانند سایر بافت ها، آنتی ژن های پیوندی را نشان می دهند. تنها زمانی که از تومورهای سیژنیک استفاده می شود، می توان آنتی ژن های تومور را به تنهایی مورد مطالعه قرار داد و معرفی سویه های موش همخون بود که در سال 1953 به فولی اجازه داد تا اولین شواهدی را برای خاصیت زایی تومورهای تجربی ارائه دهد. نشان دادن این آنتی ژن ها مستلزم آن است که پیش درمانی با تومور سیژنیک بر رشد چالش بعدی با همان سلول های نئوپلاستیک تأثیر بگذارد.

An immunological approach to the treatment of cancer has many theoretical features to commend it. There should be specificity, so that tumour cells alone are destroyed whilst normal tissues are unaffected. Provided the tumour is uni­ form and all of the cells have appropriate antigens, every malignant cell should be destroyed and even distant metastases dealt with. So far these speculative advantages are unfulfilled and the initial optimism that surrounded im­ munotherapy has not been sustained. Acceptance of the precepts of tumour im­ munology continues but these disappointing observations had led to increasing scrutiny of certain aspects. The purpose of this chapter is to review the prin­ ciples which underly tumour immunology and immunotherapy, so that the more detailed studies that follow can be considered in perspective. TUMOUR ANTIGENS (Chapter 2) For a tumour to initiate an immunological response, it must possess distinctive antigens. Much of the early work in tumour immunity was confused because it was not appreciated that tumours, like other tissues, exhibit transplan­ tation antigens. Only when syngeneic tumours are used can tumour antigens alone be studied and it was the introduction of inbred mouse strains which allowed Foley in 1953' to produce the first evidence for specific an­ tigenicity of experimental tumours. Demonstration of these antigens requires that pretreatment with syngeneic tumour will influence the growth of a sub­ sequent challenge with the same neoplastic cells.