Immunological and Clinical Aspects of Allergy

در جنبه های علمی ایمونولوژی، سرعت پیشرفت تقریباً بسیار زیاد بوده است، اما به جز برخی استثناهای قابل توجه، مزایای بالینی کند بوده است. برای کسانی که به آلرژی علاقه دارند، وضعیت تا حدودی متفاوت بوده است. در اینجا، جنبه های علمی متأسفانه از سایر شاخه های ایمونولوژی عقب مانده است. با این حال، اخیراً انفجار دانشی رخ داده است که با کشف ایمونوگلوبولین E آغاز شد و وضعیت عجیبی آشکار شد. گمانه زنی های آلرژیست های قدیمی که اغلب به عنوان اختراعات محض مورد تمسخر قرار می گرفتند، اکنون تا حد زیادی درست به نظر می رسد. تعدادی از فرضیه‌های «احمقانه» اعتباری را به دست آورده‌اند که با اثبات علمی همراه است و اکنون کل حوزه پر از هیجان و چالش است. دیگر تردیدی وجود ندارد که آنتی بادی "reaginic" می تواند سلول هایی را که در زیر سطح پوست یا غشاهای مخاطی قرار دارند، حساس کند. آزمایش‌های پوستی با «موی دم سگ» با همبستگی آن‌ها با نتایج به‌دقت تأیید شده آزمایش‌های رادیو آلرژی مشروعیت داده شده‌اند. علاوه بر این، بدون شک نشان داده شده است که ایمونوتراپی با افزایش مقادیر زهر زنبور عسل واقعاً می‌تواند بیمارانی را که قبلاً واکنش‌های آنافیلاکتیک به نیش زنبور را متحمل شده‌اند، «بی‌حساسیت» کند. این کتاب به این امید منتشر شده است که در زمینه آلرژی، فاصله بین علوم پایه و کاربرد بالینی را پر کند.

In the scientific aspects of immunology, the pace of advance has been almost overwhelming, but with some notable exceptions, clinical benefits have been slow. For those who are interested in allergy, the situation has been somewhat different. Here, the scientific aspects have lagged sadly behind other branches of immunology. There has, however, been a recent explosion of knowledge, which began with the discovery of immunoglobulin E, and a curious situation has come to light. The speculations of the older allergists, which had often been derided as mere inventions, now appear to be largely true. A number of 'preposterous' hypotheses have acquired the respectability that comes with scientific proof and the entire field is now full of excitement and challenge. It is no longer doubted that 'reaginic' antibody can sensitize cells that reside beneath the surface of the skin or mucous membranes. Skin prick tests with 'hair of the tail of the dog' have been legitimized by correlating them with the carefully validated results of radioallergosorbent tests. It has furthermore been shown beyond doubt that immunotherapy with increasing amounts of bee venom really can 'hyposensitize' patients who have previously suffered anaphylactic reactions to bee stings. This book has been published in the hope that, in the field of allergy, it will bridge the gap between basic science and the clinical application.