Imaging of the Nervous System

به طور سنتی، بررسی سیستم عصبی در درجه اول یک موضوع بالینی بوده است. عصر بزرگ ارزیابی بالینی بیماران مبتلا به بیماری های عصبی در نیمه اول قرن با ضرورت درک پدیده های بیماری های عصبی در رابطه با ساختار و عملکرد و محلی سازی ضایعات به منظور تسهیل فرآیندهای دوقلو تعیین شد. تشخیص و مدیریت در طول سال‌ها، تکنیک‌های متنوعی در عمل بالینی به منظور بهبود دقت تشخیص استفاده شده است. اینها شامل گسترش روشهای بالینی هستند، به عنوان مثال عصب روانشناسی بالینی، الکتروانسفالوگرافی، رادیوگرافی جمجمه و ستون فقرات، آنژیوگرافی و سایر روشهای کنتراست، از جمله روش متروکه انسفالوگرافی هوایی، و گرافی میل، که شاید خود به زودی کمتر مورد استفاده قرار گیرد. مطالعات ایزوتوپی مغز احتمالاً پتانسیل کامل آنها را در نورولوژی بالینی درک نکرده است. همه این تحقیقات مختلف جایگاه یکپارچه ای را در مدیریت بالینی پیدا کردند و پایگاه داده بالینی کلاسیک و اطلاعات مرتبط با آن را که از مطالعات بیوشیمیایی، ایمونولوژیکی و هماتولوژیکی مشتق شده بود، تقویت کردند. ظهور اسکن اشعه ایکس توموگرافی کامپیوتری همه اینها را تغییر داد. کیفیت تصاویر به دست آمده از سی تی اسکن به قدری برتر از تصاویری بود که با روش های معمولی اشعه ایکس به دست می آمد، و این روش در تصور آن چنان غیر تهاجمی بود که عملکرد بالینی در مغز و اعصاب پزشکی و جراحی به شدت تغییر کرد.

Traditionally, investigation of the nervous system has been primarily a clinical matter. The great era of clinical assessment of patients with neurological disease in the first half of the century was determined by the necessity both to understand the phenomena of neurological disease in relation to structure and function and to localise lesions, in order to facilitate the twin processes of diagnosis and management. Over the years diverse techniques have been applied to clinical practice in order to improve the accuracy of diagnosis. These have comprised extensions of clinical method, for example clinical neuropsychology, electro­ encephalography, radiography of the skull and spine, angiography and other contrast procedures, including the now abandoned technique of air encephalography, and myel­ ography, perhaps itself soon to be little used. Isotope studies of the brain have possibly not realised their full potential in clinical neurology. All these different investigations found an integrated place in clinical management, enhancing the classical clinical database and its associated information, derived from biochemical, immunological and haematological studies. The advent of computerised tomographic X-ray scanning changed all this. The quality of the images derived from CT scanning was so much superior to that obtainable by conventional X-ray methods, and the method was so non-invasive in its conception, that clinical practice in both medical and surgical neurology changed profoundly.