Im Leben bleiben: Psychosoziale Aspekte der Nachsorge brustkrebskranker Frauen

\"سه چیز دارو را می سازد: بیماری، بیمار و پزشک. اما اگر بیمار با پزشک خود همکاری نکند، همه شفاها بیهوده است. پزشک نه تنها باید خود را برای انجام کارهای ضروری آماده کند، بلکه بیمار، محیط اطراف و شرایط بیرونی نیز باید به این امر کمک کند. \" (قصاره های بقراط) با این کتاب می خواهیم کمکی به درک بهتر مؤلفه های روانی- اجتماعی بیماری های سرطانی به ویژه در زنان مبتلا به سرطان سینه کنیم. بیماران سرطانی اغلب از اینکه اطرافیانشان بی زبان هستند و با ترس خود تنها می مانند شکایت دارند. آنها احساس می کنند که در زمینه مراقبت های پزشکی، بحث کافی در مورد مشکلات آنها در مقابله با سرطان وجود ندارد. از سوی دیگر، پزشکان عمدتاً به دلیل آموزش پزشکی تخصصی خود بر روی درمان متمرکز هستند و اغلب ابتدا باید یاد بگیرند که چگونه در طول کار پزشکی خود با بیماران سرطانی صحبت کنند. سرطان همچنین یک مشکل ارتباطی بین افراد درگیر است. در تلاش برای دستیابی به یک درمان مشترک و جامع برای بیماران سرطانی که در آن بیمار نقش مساوی را ایفا می کند، اشکال جدیدی از همکاری بین بیماران و بستگان با پزشکان در کلینیک ها و مطب ها، پرستاران، مراقبان و مددکاران روانی اجتماعی، روانشناسان، مددکاران اجتماعی ایجاد شده است. ظهور کرد و کشیشان توسعه یافتند. کمک ما در تشدید این همکاری بین همه کسانی که در درمان سرطان شناسی درگیر هستند در سال 1985 در آسکونا در مونت وریتا با مدل "صحبت کردن با یکدیگر. زنان مبتلا به سرطان سینه با متخصصان صحبت می کنند." آغاز شد.

"Drei Dinge machen die Medizin: die Krankheit, der Kranke und der Arzt. Alle Heilkunde aber ist vergebens, wenn der Kranke nicht mitwirkt mit seinem Arzt. Der Arzt muß nicht nur selbst bereit sein, das Erforderliche zu tun, sondern auch der Kranke, seine Umgebung und die äußeren Umstände müssen dazu beitragen. " (Hippokrates Aphorismen) Mit diesem Buch wollen wir gemeinsam mit den Autoren ei­ nen Beitrag zum besseren Verständnis der psychosozialen Komponente von Krebserkrankungen, insbesondere bei Frauen mit Brustkrebs, leisten. Häufig beklagen Krebspatienten die Sprachlosigkeit ihrer Umwelt und das Alleingelassensein mit der Angst. Sie empfin­ den, daß im Rahmen der medizinischen Versorgung das Ge­ spräch über ihre Probleme im Umgang mit der Krankheit Krebs zu kurz kommt. Ärzte wiederum sind aufgrund ihrer medizinischen Fach­ ausbildung primär auf die Therapie ausgerichtet und müssen oft erst das Gespräch mit Krebskranken im Verlauf ihrer ärzt­ lichen Tätigkeit erlernen. So ist Krebs auch ein Kommunikationsproblem zwischen den Beteiligten. In dem Bemühen um eine gemeinsame, ganzheitliche Be­ handlung des Krebskranken, in welcher der Patient eine gleichberechtigte Rolle spielt, haben sich neue Formen der Zusammenarbeit von Patienten und Angehörigen mit Ärzten in Klinik und Praxis, Schwestern, Pflegern und psychosozial arbeitenden Helfern, Psychologen, Sozialarbeitern und Seel­ sorgern entwickelt. Unsere Mithilfe bei der Intensivierung dieser Zusammen­ arbeit aller an der onkologischen Behandlung Beteiligten be­ gann 1985 in Ascona auf dem Monte Verita mit dem Modell "Miteinander reden. Brustkrebskranke Frauen sprechen mit Experten. ".