دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Il tribunale del Duce. La giustizia fascista e le sue vittime (1927-1943)
دانلود کتاب دادگاه دوس. عدالت فاشیستی و قربانیان آن (1927-1943)
مشخصات کتاب
Il tribunale del Duce. La giustizia fascista e le sue vittime (1927-1943)
ویرایش:
نویسندگان: Mimmo Franzinelli
سری:
ISBN (شابک) : 8804673702, 9788804673705
ناشر: Mondadori
سال نشر: 2017
تعداد صفحات: 0
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 415 کیلوبایت
قیمت کتاب (تومان) : 45,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Il tribunale del Duce. La giustizia fascista e le sue vittime (1927-1943) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب دادگاه دوس. عدالت فاشیستی و قربانیان آن (1927-1943) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب دادگاه دوس. عدالت فاشیستی و قربانیان آن (1927-1943)
نود سال پیش، در 1 فوریه 1927، دادگاه ویژه برای دفاع از دولت در رم، در تالار چهارم کاخ دادگستری، تشکیل شد، هیئتی متشکل از قضات و قضات سیاه پوش که از اسکادریستی استخدام شده بودند. موسولینی پس از سخنرانی خود در 3 ژانویه 1925 و معرفی \"قوانین بسیار فاشیستی\" - که آزادی مطبوعات، انجمن ها و حق اعتصاب را سرکوب کرده بود - چهره واقعی خود را نشان داد، چهره دیکتاتوری که اکنون مایل به انجام آن است. هر چیزی . برای دشمنان رژیم، بلکه برای شهروندان عادی که جرات انتقاد از آن را داشتند، دیگر جایی برای مخالفت وجود نداشت. در واقع، دیگر جایی برای آزادی وجود نداشت. متهمان که به دادگاه آورده شده و در قفس محبوس شده بودند، چاره ای جز انتظار برای صدور حکم نداشتند: از سوی دیگر، اگر تحقیقات مخفی بود چگونه می توانستند از خود دفاع کنند؟\r\n\r\nتا ژوئیه 1943، قوه قضاییه، تابع دستورات دوسه، هزاران مخالف سیاسی (از جمله آنتونیو گرامشی، اومبرتو تراسینی، آلتیرو اسپینلی، ساندرو پرتینی، فقط به نام چند نفر) و افراد عادی متهم به جاسوسی را محاکمه خواهد کرد. ، قاچاق ارز ، بازار سیاه ... احکام اعدام با تیراندازی از پشت حدود هشتاد خواهد بود.\r\n\r\nبا این حال، تاریخچه دادگاه ویژه دولت اساساً ناشناخته مانده است. کم مطالعه شده است. حتی زندگی‌نامه تاثیرگذار موسولینی توسط رنزو دی فلیس، که مرجعی ضروری برای هر کسی که با ونتنیو سروکار دارد، کمتر از دو صفحه به او اختصاص داده است.\r\n\r\nکتاب میمو فرانزینلی، بر اساس منابع آرشیوی که تاکنون کشف نشده است، این «خلأ» را پر می‌کند و این کار را با مستند کردن فعالیت‌ها و کارکردهای دادگاه، افشای درهم آمیختگی بین شکنجه‌گران و تحت تعقیب‌ها، بازگو کردن اسرار بسیار ناچیز و قابل ستایش قوه قضاییه انجام می‌دهد. رژیم: رسوایی هایی که سکوت بر آن تحمیل شد، دزدی از قضات، فساد وکلا، احکام آشکارا تقلبی، وضعیت وحشتناکی که زنان در آن قرار گرفتند، قربانیان عدالت وحشیانه تحت سلطه مردان (فقط دختر، خواهر یا بودن). همسر یک خرابکار دستگیری ضمنی، بدون شواهد عینی جنایت).\r\n\r\nاما فرانزینلی صفحات مؤثر، پر از جزئیات و اطلاعات، همچنین به جنبه های دیگر، نه کمتر نگران کننده، از کل داستان، مانند تقویت دادگاه ویژه در طول جنگ جهانی دوم و مهمتر از همه، پاکسازی که پس از 1945 « خواهد بخشید» تقریباً همه کسانی که مسئول هستند. به نام تداوم دولت، گذشته بسیار ناخوشایند باید بایگانی می شد (و فراموش می شد).
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Novant'anni fa, il 1o febbraio 1927, s'insediava a Roma, nell'Aula IV del Palazzo di Giustizia, il Tribunale speciale per la difesa dello Stato, un organo composto da magistrati e giudici in camicia nera reclutati tra gli squadristi. Mussolini, dopo il discorso del 3 gennaio 1925 e l'introduzione delle «leggi fascistissime» – che avevano soppresso la libertà di stampa, di associazione e il diritto allo sciopero –, mostrava il suo vero volto, quello di un dittatore disposto ormai a tutto. Per i nemici del regime, ma anche per i semplici cittadini che osavano criticarlo, non c'era più spazio per il dissenso. Anzi, non c'era più spazio per la libertà. Agli imputati, condotti di fronte alla corte e rinchiusi in un gabbione, non rimaneva che attendere il verdetto: d'altra parte, come potevano difendersi se l'istruttoria era segreta? Fino al luglio 1943 la magistratura, sottoposta agli ordini del duce, processerà migliaia di oppositori politici (tra loro, Antonio Gramsci, Umberto Terracini, Altiero Spinelli, Sandro Pertini, solo per citarne alcuni) e persone comuni, accusate di spionaggio, contrabbando valutario, mercato nero… Le condanne a morte, mediante fucilazione alla schiena, saranno un'ottantina. Eppure, la storia del Tribunale speciale dello Stato è rimasta sostanzialmente sconosciuta. Poco studiata. Persino l'imponente biografia mussoliniana di Renzo De Felice, punto di riferimento irrinunciabile per chiunque si occupi del Ventennio, gli dedica meno di due pagine. Il libro di Mimmo Franzinelli, basato su fonti d'archivio sinora inesplorate, riempie questo «vuoto», e lo fa documentando attività e funzioni del Tribunale, svelando l'intreccio tra persecutori e perseguitati, raccontando i segreti, assai poco commendevoli, della magistratura di regime: gli scandali su cui fu imposto il silenzio, le ruberie dei giudici, la corruzione degli avvocati, le sentenze palesemente truccate, la terribile situazione in cui vennero a trovarsi le donne, vittime di una giustizia ferocemente maschilista (il solo essere figlia, sorella o moglie di un sovversivo comportava l'arresto, senza riscontri oggettivi di reato). Ma Franzinelli dedica pagine efficaci, ricche di dettagli e informazioni, anche ad altri aspetti, non meno inquietanti, dell'intera vicenda, come il potenziamento del Tribunale speciale durante la seconda guerra mondiale e, soprattutto, il colpo di spugna che dopo il 1945 «perdonerà» quasi tutti i responsabili. In nome della continuità dello Stato, si doveva archiviare (e dimenticare) un passato troppo scomodo.
