دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Emanuele Severino
سری: Saggi 31
ISBN (شابک) : 8845906078, 9788845906077
ناشر: Adelphi
سال نشر: 1985
تعداد صفحات: 160
زبان: Italian
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Il parricidio mancato به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب پدرکشی ناموفق نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
\"معنای هر کلمه از زبان غربی - و بنابراین، تا به حال، زبان کره زمین - توسط این انعکاس تثبیت شده است، هدایت می شود و بر آن حاکم است که تفکر یونانی بر حس هستی و نیستی عمل کرده است.\" این مقالات جدید سورینو دقیقاً بر برخی از آن کلمات متمرکز شده است، از جمله معمول ترین و ضروری ترین آنها، که اکنون برای ما بسیار بدیهی به نظر می رسد. و بنابراین خطاب کتاب به ریشه های یونانی است: اگر همانطور که در اینجا اتفاق می افتد از نیچه یا شوپنهاور یا مارکس یا کیرکگور صحبت کنیم، این گفتمان هر بار مجبور می شود بازتاب هایی بر افلاطون داشته باشد، \"کشتی کش\" بزرگ، که جرأت ضربه زدن را داشت. \"پدر پارمنیدس\". و در پشت سر او، ما شاهد یک جنایت کشی دیگر هستیم، در امپدوکلس. تلاش سورینو، در اینجا بیش از هر زمان دیگری مشهودتر است، این است که شک و تردید را نه در مورد برخی از تعاریف باستانی که امروزه به ما به عنوان نقاب های نگران کننده ای از اولین متون فلسفه نگاه می کنند، بلکه در مورد مواردی که در آن متون نیز وجود دارد، مطرح کند، اما وجود دارد. آشناتر می شوند، و حتی به نظر می رسد با شواهد منطبق هستند، تقریباً به گونه ای که گویی آنها یک مبنا قبل از تفکر هستند: برای مثال، تعریف افلاطونی از تکنیک، که مفهوم ما از «تکنیک» از آن ناشی می شود. یا نیز آشکارتر از هر چیز دیگری، به طوری که همه چیز به نحوی از آن نازل می شود، تصدیق شدن. به گفته سورینو، «ایمان به وجود شدن» ایمان اصلی واقعی دنیای ماست. تضعیف این ایمان، کار بزرگ نظری است که اندیشه او سال ها به آن اختصاص یافته است. چنین شرکتی طبیعتاً تلاش هایی را برای رد کردن به خود جلب کرده و همچنان به خود جلب می کند. به برخی از آنها، از جمله مرتبطترین آنها، در اینجا پاسخی مفصل پیدا میکنیم، تقریباً «رد ابطالها»، در قسمت آخر کتاب، جایی که میبینیم تزهایی را میبینیم که قبلاً در تمام جزئیات آنها تکرار شده بود. چارچوب نظری در بخشهایی که به «پارکشی» پایانناپذیر یونانی اختصاص داده شده است.
«Il significato di ogni parola della lingua dell’Occidente, e quindi, ormai, della lingua del pianeta – è stabilito, guidato e dominato dalla riflessione che il pensiero greco ha operato sul senso dell’essere e del niente». Questi nuovi saggi di Severino sono appunto concentrati su alcune di quelle parole, fra le più usuali e più essenziali, che ci appaiono ormai troppo evidenti. E perciò il libro è rivolto alle origini greche: si parli, come qui avviene, di Nietzsche o di Schopenhauer o di Marx o di Kierkegaard, il discorso è ogni volta costretto a ripercuotersi su Platone, il grande «parricida», che osò colpire il «padre Parmenide». E, dietro il suo, intravediamo un altro gesto parricida, in Empedocle. Lo sforzo di Severino, qui più palese che mai, è quello di sollevare il dubbio non tanto su certe antiche definizioni, che oggi ci guardano come maschere inquietanti dai primi testi della filosofia, quanto su quelle che pure appaiono in quei testi, ma ci sono diventate più familiari, e addirittura ci sembrano coincidere con l’evidenza, quasi fossero un dato precedente al pensiero: come per esempio la definizione platonica della téchne, da cui discende la nostra concezione della «tecnica». O anche, più evidente di ogni altra, sì che da essa tutto in qualche modo discende, l’affermazione del divenire. Secondo Severino, «la fede nell’esistenza del divenire» è la vera fede originaria del nostro mondo. Scalzare quella fede è la grandiosa impresa teoretica a cui il suo pensiero da anni si dedica. Tale impresa si è naturalmente attirata, e continua ad attirarsi, tentativi di confutazione. Ad alcuni di essi, tra i più rilevanti, si troverà qui un’articolata risposta, quasi una «confutazione delle confutazioni», nell’ultima parte del libro, dove vediamo ripresentarsi, in tutti i dettagli della loro intelaiatura teoretica, tesi che già avevamo incontrato nelle parti dedicate all’inesauribile «parricidio» greco.