دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Guido Oldrini
سری:
ISBN (شابک) : 8871669789
ناشر: Casa Editrice Le Lettere
سال نشر: 2006
تعداد صفحات: 380
زبان: Italian
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 57 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Il cinema nella cultura del Novecento: mappa di una sua storia critica به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب سینما در فرهنگ قرن بیستم: نقشه ای از تاریخ انتقادی آن نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
سینما نیز به همان ترتیب و به همان درجه و مفهومی که سایر هنرها دارد، ریشه نهایی خود را در جامعه، در زندگی انسانها دارد. بنابراین، همچنین برای آن، رشته های بسیاری که آن را به تاریخ و فرهنگ واقعی قرن بیستم متصل می کند، باید همیشه، از هر نظر، در پیش زمینه باشد. این اثر دقیقا با همین نیت نوشته شده است. نه خاکستری نامشخص یک کتابچه راهنمای خواننده را پیش روی خود دارد، بلکه داستانی انتقادی در قالب یک نقشه با هدف هدایت و راهنمایی اوست. نقشه ناوبری که هدف آن هدایت خواننده در هرج و مرج کتابشناسی بی پایان در مورد موضوع است. انتخابی شجاعانه، بدون تعصب، که میخواهد اسطورههایی را که پیش از این توسط تاریخنگاری قبلی به دست آورده بود، نادیده بگیرد تا سینما را به تاریخ و فرهنگ قرن بیستم پیوند دهد.\r\nنویسنده با کنار گذاشتن همه چیزهای زائد، یک مرور کلی به ما ارائه میکند که از شاهکارهای بیصدا بزرگی مانند «مصائب ژان د آرک» نوشته درایر، «نبرد ناو پوتمک» نوشته «ایزنشتجن» یا «هشت طلا» اثر چاپلین، از طریق فعالیتهای سوئدی آغاز میشود. برگمان، نئورئالیسم ایتالیایی، سینمای ژاپنی کوروساوا، سرانجام به بحث تضادهای رئالیسم و آوانگارد در سینمای مدرن می رسد: از نوول وگ گرفته تا کارگردانانی چون ویسکونتی، آنتونیونی، وندرس، اولیویرا، کوبریک، دیویس و بسیاری دیگر.\r\n\r\n\r\n\r\nگیدو اولدرینی (1935) استاد تمام تاریخ فلسفه در دانشگاه بولونیا است. او که از مکتب یوجنیو گارین آمده است، مقالات متعددی درباره هگل و هگلیسم در اروپا، در مورد مسائل فلسفه اواخر رنسانس (روش جدال در رنسانس، Lettere 1997) و در مورد تاریخ مارکسیسم منتشر کرده است.\r\nاز آثار او به عنوان مورخ سینما می توان به: تنهایی اینگمار برگمان (1965)، مسائل نظریه و تاریخ سینما (1976)، چاپلینیان (1979)، رئالیسم چاپلین (1981)، نویسندگان و نقد (1991)، مقدماتی برای تاریخچه سینما (2004).
Allo stesso modo e nello stesso grado e senso delle altre arti, anche il cinema ha le sue radici ultime nella società, nella vita degli uomini; quindi anche per esso i molteplici fili che lo ricollegano alla storia reale e alla cultura del Novecento debbono stare sempre, da ogni punto di vista, in primo piano. Il presente lavoro è scritto proprio con questo intendimento. Non il grigiore indistinto di un manuale ha di fronte a sé il lettore, ma una storia critica sotto forma di mappa, vòlta a indirizzarlo e a guidarlo. Una carta di navigazione che ha lo scopo di orientare il lettore nel caos della sterminata bibliografia sul tema. Una scelta coraggiosa, senza pregiudizi, che vuol prescindere dai miti già acquisiti dalla precedente storiografia, per riallacciare il cinema alla storia e alla cultura del Novecento. Escludendo tutto il superfluo, l’autore ci offre un’articolata panoramica che, partendo da grandi capolavori del muto come La passione di Giovanna d'Arco di Dreyer, La corazzata Potëmk in di Ejzenštejn o La febbre dell'oro di Chaplin, attraverso l’attività svedese di Bergman, il neorealismo italiano, il cinema giapponese di Kurosawa, giunge infine alla discussione dei contrasti fra realismo e avanguardia nel cinema moderno: dalla Nouvelle Vague a registi come Visconti, Antonioni, Wenders, Oliveira, Kubric,Davies e tanti altri. Guido Oldrini (1935) è ordinario di Storia della Filosofia all'Università di Bologna. Proveniente dalla scuola di Eugenio Garin, ha pubblicato numerosi saggi su Hegel e l'hegelismo in Europa, sui problemi della filosofia tardo-rinascimentale (La disputa del metodo nel Rinascimento, Le Lettere 1997) e sulla storia del marxismo. Tra i suoi lavori come storico del cinema ricordiamo: La solitudine di Ingmar Bergman (1965), Problemi di teoria e storia del cinema (1976), Chapliniana (1979), Il realismo di Chaplin (1981), Gli autori e la critica (1991), Preliminari a una storia del cinema (2004).