دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Goffredo Fofi
سری:
ISBN (شابک) : 9788898860357
ناشر: elèuthera
سال نشر: 2017
تعداد صفحات: 0
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 644 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Il cinema del no - visioni anarchiche della vita e della società به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب سینمای نه - بینش های آنارشیستی از زندگی و جامعه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
درست است که هنر بزرگ همیشه به خودی خود چیزی از آنارشیک، انتقاد از موجود، اعتراض به نظم اجتماعی داده شده دارد، سینما همیشه دو روح داشته است: روح آرامش بخش، آشکار، با هدف بی حس کردن ذهن ها (غلبه). و ناسازگار، تحریک آمیز، منتقد «جهان همانطور که هست» (اقلیت). و با این دومی است که فوفی به آن می پردازد، با آن سینمایی که به دنبال ماوراء و اعماق بوده است، که سرزمین ها و زبان هایی را کشف کرده است که می توانند نقاب قدرت، هر فرهنگ پذیرش، هر بازار هوش و تخیل را از بین ببرند. . نمونههای زیادی از این رابطه مستقیم یا غیرمستقیم بین سینما و هرج و مرج وجود دارد که هم در فیلمها و کارگردانان از گذشته، از استادانی مانند ویگو و بونوئل شروع میشود و هم از زمان حال، در نویسندگانی مانند Kaurismäki، ?shima یا سیپری و مارسکو. چیزی که نمایان می شود نقاشی دیواری غافلگیرکننده ای است که به ما شرحی از آن رگ تمام نشدنی چالش و لطف می دهد که همچنان در سینمای عصر ما زیرزمینی عمل می کند. \"من نمی توانم کاری بکنم جز فیلمبرداری، در سکوت، رویای روزی هنوز دور که دولت از بین می رود.\"
è vero che la grande arte ha sempre in sé qualcosa di anarchico, di critica dell'esistente, di contestazione dell'ordine sociale dato, il cinema ha sempre avuto due anime: quella consolatoria, ovvia, tesa a intorpidire le menti (prevalente), e quella non conciliata, provocatoria, critica del «mondo così com'è» (minoritaria). Ed è di quest'ultima che si occupa Fofi, di quel cinema che ha cercato l'oltre e il fondo, che ha esplorato territori e linguaggi capaci di mettere a nudo ogni maschera del potere, ogni cultura dell'accettazione, ogni mercato dell'intelligenza e dell'immaginazione. Tanti gli esempi di questo rapporto diretto o indiretto tra cinema e anarchia che possono essere rintracciati in film e registi sia del passato, a partire da maestri come Vigo e Buñuel, sia del presente, in autori come Kaurismäki, ?shima o Ciprì e Maresco. Ne viene fuori un sorprendente affresco che ci dà conto di quell'inesausto filone della sfida e della grazia che continua sotterraneamente ad agire nel cinema del nostro tempo. "Io non posso fare altro che film, in silenzio, sognando il giorno ancora lontano in cui lo Stato si estinguerà"