If the Body Politic Could Breathe in the Age of the Refugee

این کتاب بیان می‌کند که «بحران پناهندگان» ممکن است در واقع یک بحران هویت در دنیایی باشد که به سرعت در حال تغییر است. این استدلال می‌کند که تصورات غربی از «خود» فردی استعاره‌های خانه‌های سیاسی و در نتیجه ژئوپلیتیک تعلق و طرد را شکل می‌دهند. متزگر-ترابر با درک ارتباط متقابل هر «خود» از طریق نزدیک‌ترین خانه‌اش - بدن تنفسی - به طور خلاقانه تعلق سیاسی را دوباره درک می‌کند. او در یک سفر ادبی تجربی در گذشته خود و آلمان، فلسفه سیاسی را با بینش جسمانی و معنوی در گفتگو قرار می دهد تا مفاهیم «خود» و «خانه» را گسترش دهد. سپس می پرسد: چه الزامات اخلاقی مطرح می شود؟ اگر دیگر فکر نکنیم که به پوست خود پایان داده ایم، چه نوع خانه ها و وطن هایی ایجاد می کنیم؟

This book posits that the ‘refugee crisis’ may actually be a crisis of identity in a rapidly changing world. It argues that Western conceptions of the individual ‘Self’ shape metaphors of political homes, and thus the geopolitics of belonging and exclusion. Metzger-Traber creatively re-conceives political belonging by perceiving the interconnection of each ‘Self’ through its most immediate home – the breathing body. On an experimental literary journey through her own past and that of Germany, she puts political philosophy in conversation with somatic and spiritual insight to expand notions of ‘Self’ and 'Home'. Then she asks: What ethical imperatives arise? What kinds of homes and homelands would we create if we no longer thought we ended at our skin?