Idols of the Market: Modern Iconoclasm and the Fundamentalist Spectacle

بت‌های بازار: شمایل‌شکنی مدرن و تماشای بنیادگرایانه میراث‌های تئوریک و هنری مدرن را در چارچوب جنگ‌های تصویری مذهبی-سیاسی کنونی مورد بررسی مجدد قرار می‌دهد.

در ماکس هورکهایمر در نامه ای که اندکی پس از مرگ آدورنو نوشته شد و در آن سعی داشت توضیح دهد که چرا دوستش طبق آداب یهودی دفن نشده است، ادعا کرد که نظریه انتقادی مبتنی بر فرمان دوم است - ممنوعیت بازنمایی خدا یا به عبارتی بنیادگرایانه تر. تفاسیر، بازنمایی همه موجودات زنده. در قرون 18 و 19، مفهوم توحیدی بت پرستی به تدریج با مفاهیم مدرن اسطوره و اساطیر جایگزین شد. بعدها در مفاهیم انتقادی فتیشیسم کالایی، ایدئولوژی، نمایش، یا صنعت فرهنگ آدورنو و هورکهایمر ادغام شد. این عرفی شدن مفهوم بت پرستی اکنون به طور فزاینده ای لغو می شود. به نظر می رسد که انتقاد از این نمایش توسط جناح های مذهبی مختلف "دوباره" شده است.

بته سازی ظاهری بنیادگرایان از جوهر بومی دین خود تا حدی مشکوک است. مبارزه آنها با نمایش بت پرستانه در درون این نمایش رخ می دهد و آن را تقویت می کند - در حالی که فضای نقد و مخالفت را کاهش می دهد. این کتاب هم زندگی پس از مرگ عناصر مذهبی در فرهنگ مدرن و هم پاسخ‌های احتمالی به تصاحب دینی کنونی از این نقد فرهنگ مدرن سرمایه‌داری توسط بنیادگرایان مسیحی و اسلام‌گرایان رادیکال را بررسی می‌کند. به جای رد انتقاد بت پرستی توحیدی، هدف این است که یک بار دیگر پتانسیل انتقادی (خود) آن را آزاد کنیم، در تقابل با آن «بنیادگرایان روشنگری» که با ایجاد یک تقابل مانوی بین غرب سکولار و ناب، وضعیت موجود را نجات می دهند. غیریت اسلام.

Idols of the Market: Modern Iconoclasm and the Fundamentalist Spectacle reexamines the legacies of modern theoretical and artistic iconoclasm in the context of the current religious-political image wars.

In a letter written shortly after Adorno's death, in which he attempted to explain why his friend had not been buried according to Jewish rites, Max Horkheimer claimed that critical theory was based on the Second Commandment - the ban on representations of God or, in more fundamentalist interpretations, of representations of all living beings. In the 18th and 19th centuries, the monotheistic concept of idolatry had been gradually replaced by modern conceptions of myth and mythology; later it was integrated in critical conceptions of commodity fetishism, ideology, the spectacle, or Adorno and Horkheimer's culture industry. This secularization of the concept of idolatry is now increasingly being revoked; the critique of the spectacle is seemingly "resacralized" by various religious factions.

The fundamentalists' apparent fetishization of their religion's aboriginal essence is rather questionable; their fight of the idolatrous spectacle takes place within this spectacle and fortifies it - all the while reducing the space for critique and dissent. This book examines both the afterlife of religious elements in modern culture and possible responses to the current religious reappropriation of this critique of modern capitalist culture by both Christian fundamentalists and radical Islamists. Rather than dismissing monotheistic idolatry critique, the aim is to once more set free its (self-) critical potential, in opposition to those "Enlightenment fundamentalists" who save the status quo by creating a manicheist opposition between the secular West and the pure otherness of Islam.