Identifying Potential for Equitable Access to Tertiary Level Science: Digging for Gold

اصلاحات آموزش عالی در سطح بین‌المللی منجر به افزایش زیادی در تعداد دانشجویان و در نتیجه افزایش دانشجویان به اصطلاح «غیر سنتی» و ناآماده‌ای شده است که به مؤسسات آموزش عالی با زمینه‌های آموزشی گوناگون می‌رسند. ظاهر این دانش‌آموزان چالش خاصی را در علومی ایجاد می‌کند که در آن زمینه‌سازی کافی بسیار مهم است. یکی از پاسخ‌ها به این چالش، ارائه دسترسی، بنیاد یا «برنامه‌های شانس دوم» است که بر اساس مدل‌های مختلف در سطح بین‌المللی عمل می‌کنند. این کتاب تجزیه و تحلیل های بسیار مورد نیاز را از محققان در این زمینه ارائه می دهد و روش هایی را که در آن دانش آموزان محروم و ناآماده علمی یاد می گیرند، و همچنین اینکه کدام رویکردهای آموزشی ثابت شده است موثر هستند را بررسی می کند. فصل‌ها قبل از تمرکز بر روش‌های اجرای فرصت‌های برابر برای یادگیری در آموزش عالی در جنوب آفریقا، که در آن مدل‌ها شامل ارائه برنامه‌های دسترسی، پایه یا «شانس دوم» است که در را به روی گسترده‌ای باز کرده‌اند، مسائل را به‌طور کلی‌تر بررسی می‌کنند. تعداد دانشجویان جدید در آفریقای جنوبی، جایی که فشار برای برابری از زمان نابودی آپارتاید قوی بوده است، برنامه‌هایی در همه موسسات عالی ایجاد شده است که برخی از موفق‌ترین این برنامه‌ها در دانشگاه‌ها مستقر هستند که با خروجی تحقیقاتی بالا مشخص می‌شوند. در نتیجه، در دهه گذشته تحقیقات زیادی در مورد اثربخشی این برنامه ها در سطح خرد و کلان انجام شده است. این جلد بررسی مسائل مربوط به برنامه ها، ساختار آنها، انتخاب و تنظیم دانشجو را ارائه می دهد. مسائلی مانند یادگیری این دانش آموزان، توانایی ارتباطی و کار آزمایشگاهی آنها در کانون توجه قرار می گیرد. اگرچه این کتاب در سطح بین‌المللی این موضوع را بررسی می‌کند، اما به شدت از درس‌هایی از آفریقای جنوبی استفاده می‌کند، جایی که تجربه قابل‌توجهی از چنین برنامه‌هایی وجود داشته است.

Higher education reforms internationally have led to large increases in student numbers, and thus a consequent rise in so-called ‘non-traditional’ and underprepared students who arrive at higher education institutions with a variety of educational backgrounds. The appearance of these students provides a particular challenge in the sciences where adequate grounding is crucial. One response to this challenge has been the provision of access, foundation or “second chance programmes” which operate on different models internationally. This book provides much-needed analysis from researchers in the field, examining the ways in which disadvantaged and underprepared science students learn, as well as which pedagogical approaches have been proven to be effective. The chapters explore the issues more generally before focusing on the ways in which equal opportunities to learn have been implemented in tertiary education in Southern Africa, where models include the provision of access, foundation or ‘second chance’ programmes that have opened the door to vast numbers of new students. In South Africa, where the push for equity has been strong since the demise of apartheid, programmes have been established at all tertiary institutions, with some of the most successful of these programmes based at universities characterised by a high research output. As a result, the last decade has seen a great deal of research into the effectiveness of these programmes both at a micro and macro level. This volume provides an examination of issues related to the programmes, their structure, student selection and adjustment. Issues such as the learning of these students, their communicative ability and laboratory work come under the spotlight. Although examining the issue internationally, the book draws heavily on lessons from South Africa where there has been considerable experience of such programmes.