Idealism and Corporeity: An Essay on the Problem of the Body in Husserl’s Phenomenology

به نوعی، مشکل بدن در نوشته های هوسرل نسبتاً واضح است: تمرینی است برای توصیف و تفصیل وفادارانه یک حس یا معنای «بدن زنده»، با استفاده از ابزارها و روش های تحلیل عمدی آنچه باید توصیف شود چیزی عجیب و غریب نیست، بلکه عنصری قابل تشخیص و آشنا از تجربه است. علاوه بر این، چیزی محدود به نوع خاصی از تجربه نیست، بلکه همیشه حاضر است، چه در پس‌زمینه باشد و چه در مرکز توجه. بنابراین کالبد زنده، به نوعی، پیش پا افتاده ترین موضوعات در پدیدارشناسی است که باید به عنوان یک امر طبیعی مورد توجه قرار گیرد - البته ما باید بدن را در تحلیل فضای زیسته لحاظ کنیم. البته بدن عنصری در آگاهی افراد دیگر است. در کنار بدیهی بودن تکلیف، این تصور وجود دارد که حداقل در آغاز، به نظر نمی‌رسد که مشکل بدن بر منابع تحلیل عمدی مالیاتی وارد کند، و ما را وادار می‌کند تا پرسش‌های انتقادی درباره دامنه و حدود فلسفه پدیدارشناسی مطرح کنیم. هیچ چیز افراطی در مورد مشکل بدن وجود ندارد - نه نیاز دارد که ساختارهای درونی نهایی آگاهی را تشخیص دهیم، همانطور که مطالعه "آگاهی زمانی درونی" این کار را انجام می دهد، و نه ما را وادار می کند که حس را تثبیت کنیم. هنجاری که "منطق" جهان را با پایه گذاری آن در یک بنیاد مطلق تشکیل می دهد.

In a way, the problem of the body in Husserl' s writings is relatively straightfo r­ ward: it is an exercise in faithful description and elaboration of a sense or mean­ ing, that of the "lived body," using the tools and methods of intentional analysis. What is to be described is nothing exotic, but a recognizable, familiar element of experience; further, it is not something limited to any special type of experience, but is ever-present, whether it is in the background or the center of attention. Thus the lived body is, in a way, the most mundane of topics in phenomenology, to be du1y noted as a matter of course--of course we should include the body in the analysis of lived space; of course the body is an element in the consciousness of other persons. Along with the obviousness of the task is the impression that, at least at the outset, the problem of the body does not appear to tax the resources of intentional analysis, forcing us to raise critical questions about the scope and limits of phenomenological philosophy. There is nothing extreme about the problem of the body-it demands neither that we discern structures of the end­ most interior of consciousness, as does the study of "internal time conscious­ ness," nor does it calion us to fix the sense of the normativity that constitutes the "logic" of the world by grounding it in an absolute foundation.