دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: دین ویرایش: نویسندگان: Jon Hoover سری: Islamic Philosophy, Theology and Science. Texts and Studies; 73 ISBN (شابک) : 9004158472, 9789047420194 ناشر: BRILL سال نشر: 2007 تعداد صفحات: 282 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Ibn Taymiyya’s Theodicy of Perpetual Optimism به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تئودیسه خوش بینی دائمی ابن تیمیه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
فقیه مسلمان ابن تیمیه (متوفی 1328) به مجادله با فلسفه اسلامی، کلام و عقلانی کردن عرفان مشهور است، اما سهم کلامی مثبت او به خوبی درک نشده است. این مطالعه جامع در کلام ابن تیمیه به رفع این نقص کمک می کند. بیان و تحلیل نوشته های ابن تیمیه در مورد عدل و غرض حکیمانه خداوند، عزم الهی و عاملیت انسانی، مسئله شر و روش فقهی در آموزه های کلامی نشان می دهد که او تئودیسی خوش بینی را بیان می کند که در آن خداوند در ذات خود همواره بهترین های ممکن را اراده می کند. جهان از ابدیت این امر تئودیسه ابن تیمیه را از اراده گرایی الهی اشعری، تئودیسه اختیاری معتزلیان و خدای اساساً بی زمان خوش بینان دیگری مانند ابن سینا و ابن عربی جدا می کند.
The Muslim jurist Ibn Taymiyya (d. 1328) is famous for polemic against Islamic philosophy, theology and rationalizing mysticism, but his positive theological contribution has not been well understood. This comprehensive study of Ibn Taymiyya’s theodicy helps to rectify this lack. Exposition and analysis of Ibn Taymiyya’s writings on God’s justice and wise purpose, divine determination and human agency, the problem of evil, and juristic method in theological doctrine show that he articulates a theodicy of optimism in which God in His essence perpetually wills the best possible world from eternity. This sets Ibn Taymiyya’s theodicy apart from Ashʿarī divine voluntarism, the free-will theodicy of the Muʿtazilīs, and the essentially timeless God of other optimists like Ibn Sīnā and Ibn ʿArabī.