“I Would Still Be Drowned in Tears”. Spiritualism in Abraham Lincoln's White House

در سال 1862، در بحبوحه یک جنگ داخلی خونین، پرزیدنت آبراهام لینکلن و همسرش مری، هنگامی که پسر خردسالشان درگذشت، از دل درد وصف ناپذیری متحمل شدند. برای مبارزه با اندوه خود، بانوی اول مری لینکلن از جانبازان معنویت گرایی شد و کاخ سفید را به مرکزی برای جامعه معنویت گرایان واشنگتن دی سی تبدیل کرد. برای دهه‌ها، مورخان ادعا کرده‌اند که رئیس‌جمهور لینکلن تنها در چند جلسه در تلاش برای محافظت از همسر بی‌ثباتش روانی شرکت کرد. میشل ال. همیلتون، مورخ، با استفاده از انبوهی از منابع اولیه که قبلا نادیده گرفته شده بودند، این روایت نادرست است، جلسات متعددی را که پرزیدنت لینکلن در آن شرکت کرد و علاقه او به این دین را مستند می کند. کتاب «من هنوز در اشک غرق می‌شوم» اثر میشل ال. همیلتون، نور جدیدی بر علاقه لینکلن‌ها به معنویت می‌افکند و ثابت می‌کند که مری لینکلن ممکن است تنها روحانی در کاخ سفید نبوده باشد. «شاید اکنون بتوانیم بدون تمسخر یا محکومیت، صراحتاً به نقشی که معنویت گرایی در زندگی ...

In 1862, in the midst of a bloody civil war, President Abraham Lincoln and his wife Mary, suffered unspeakable heartache when their young son died. To combat her grief, First Lady Mary Lincoln became a devotee of Spiritualism making the White House a center for Washington, D.C.'s Spiritualist community. For decades historians have maintained that President Lincoln only attended a few seances in an attempt to protect his mentally unstable wife. This narrative is incorrect, using a host of previously neglected primary sources, historian Michelle L. Hamilton documents the numerous seances President Lincoln attended and the interest he had for the religion. Michelle L. Hamilton's "I Would Still Be Drowned in Tears" sheds new light onto the Lincolns' interest in Spiritualism and proves that Mary Lincoln might not have been the only Spiritualist in the White House. "Perhaps now we can frankly admit, without ridicule or condemnation, the role Spiritualism played in the lives of...