دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Fernand Deligny. Luigi Monti (editor)
سری:
ISBN (شابک) : 8863573689, 9788863573688
ناشر: Edizioni dell'Asino
سال نشر: 2020
تعداد صفحات: 231
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 226 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب I vagabondi efficaci e altri scritti به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب ولگردهای مؤثر و نوشتههای دیگر نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
او خود را بهعنوان مردی از ریل تعریف میکرد، کسی که برای منفجر کردن مسیر بچههایی که شرایط زندگی ظالمانهشان زود به خانههای اصلاحطلب، خانههای بازآموزی و آسایشگاههای روانی منتهی شد، کار میکرد. فرناند دلینی، معلمی غیرعادی، منزوی، ضد آکادمیک، با نقشی آزادی خواهانه، نوشتههای زیادی از خود به جای گذاشت، اما هیچکدام که قصد «اصلاح» تربیت او را نداشته باشد. این گلچین نیمه اول تمثیل «ضدآموزشی» یک معلم و نویسنده بزرگ و تقریباً ناشناخته در ایتالیا را دنبال می کند که تصمیم گرفت زندگی خود را در میان بچه های نامناسب، خوی، بزهکار، ولگرد و اوتیسم بگذراند. فرناند دلینی (1996-1913) که بیشتر به طور تصادفی تا شغلی معلم بود، در سن بیست و پنج سالگی در یک \"کلاس متفاوت\" در پاریس معلم شد. در سال 1939 او در پاویلیون 3 استخدام شد، شاخه ای که برای کودکان پناهگاه آرمنتیر در نظر گرفته شده بود، که سعی کرد با آزمایش تکنیک های آموزشی فعال، آن را \"باز کند\". در سال 1945 انجمنی برای خردسالان بزهکار در لیل به او سپرده شد. پس از گذشت کمی بیش از یک سال، بی حوصلگی نسبت به سیستم آموزشی «کودکان در خطر اخلاقی» مجبور به تعطیلی آن شد. در پانزده سال بعد او La Grande Cordata را ساخت، ساختاری برای مراقبت «رایگان» از نوجوانان بدخلق و بزهکار. در سال 1967، ملاقات با جانماری، یک نوجوان «انسفالوپاتی شدید»، بهانهای را به او میدهد تا آخرین «تلاش» خود را آغاز کند: یک «قایق در کوهستان» Cévennes، جایی که دلگنی تا زمان مرگش خواهد ماند و روزهایش را با اوتیسم تقسیم میکند. کودکان و لال، اما بدون هیچ هدف درمانی یا توانبخشی. آنها در اطراف کودکان در معرض خطر اخلاقی، بزهکاران یا نامناسب ازدحام می کنند. پارتیزان های یواشکی یک نظم اجتماعی پوسیده و در همه جا رو به زوال، نگران قربانیانی هستند که بیشتر تحت تاثیر فروپاشی قرار گرفته اند: کودکان بدبخت. آنها هم سخت و هم سرسخت، مثل مگس جمع می شوند و فعالیت وزوز و سودمند آنها نیاز ساده به القای امیال اطاعت بردگی، سازگاری سست و اخلاق گرایی لنگ را در این گوشت تازه پنهان می کند.
Si definiva un deragliatore, uno che lavorava per far saltare i binari di quei bambini che condizioni di vita opprimenti conducevano precocemente verso riformatori, case di rieducazione e manicomi. Educatore anomalo, defilato, antiaccademico, di impronta libertaria, Fernand Deligny ha lasciato molti scritti ma nessuno che intendesse “sistemare” la sua pedagogia. Quest’antologia ripercorre la prima metà della parabola “antipedagogica” di un grande, e in Italia pressoché sconosciuto, educatore e scrittore, che decise di passare la sua vita in mezzo a ragazzini disadattati, caratteriali, delinquenti, randagi e autistici. Educatore più per caso che per vocazione, Fernand Deligny (1913-1996) diventa maestro a venticinque anni, in una “classe differenziale” di Parigi. Nel 1939 viene assunto al Padiglione 3, l’ala riservata ai bambini del manicomio di Armentières, che lui cerca di “aprire” sperimentando tecniche dell’educazione attiva. Nel 1945 gli viene affidata una comunità per minori delinquenti a Lille. Dopo poco più di un anno, l’insofferenza verso il sistema educativo per “l’infanzia in pericolo morale” lo costringe a chiudere. Nei successivi quindici anni costruisce La Grande Cordata, una struttura per la presa in carico “in cura libera” di adolescenti caratteriali e delinquenti. Nel 1967, l’incontro con Janmari, adolescente “encefalopatico grave”, gli offre il pretesto per dare avvio al suo ultimo “tentativo”: una “zattera sui monti” delle Cévennes dove Deligny rimarrà fino alla morte, condividendo le giornate con ragazzini autistici e mutacici, ma senza alcun intento terapeutico o riabilitativo. “Pullulano attorno ai bambini in pericolo ‘morale’, delinquenti o disadattati. Subdoli partigiani di un ordine sociale marcio e ovunque in disfacimento, si affannano sulle vittime più colpite dal crollo: i bambini miserabili. Importuni e tenaci, si radunano come mosche e la loro attività ronzante e benefica camuffa il semplice bisogno di instillare in questa carne fresca i loro desideri d’obbedienza servile, di fiacco conformismo e di moralismo da strapazzo.”