مشخصات کتاب
I Swear I Saw This: Drawings in Fieldwork Notebooks, Namely My Own
ویرایش:
نویسندگان: Michael Taussig
سری:
ISBN (شابک) : 0226789829, 9780226789828
ناشر: University of Chicago Press
سال نشر: 2011
تعداد صفحات: 187
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 31,000
کلمات کلیدی مربوط به کتاب من قسم خوردم که این را دیدم: نقاشی در دفترچه یادداشت های کار میدانی ، یعنی خود من: آمریکای جنوبی آرژانتین بولیوی برزیل شیلی کلمبیا اکوادور گویان پاراگوئه پرو سورینام اروگوئه ونزوئلا آمریکا تاریخچه مرجع سالنامه ها سالنامه ها اطلس نقشه ها مشاغل فهرست ها فهرست ها راهنمای مصرف کننده فرهنگ لغت نامه ها دایره المعارف ها موضوع انگلیسی به عنوان یک زبان دوم انگلیسی آداب و رسوم انسان شناسی فرهنگی سیاست علوم اجتماعی
میانگین امتیاز به این کتاب :
تعداد امتیاز دهندگان : 13
در صورت تبدیل فایل کتاب I Swear I Saw This: Drawings in Fieldwork Notebooks, Namely My Own به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب من قسم خوردم که این را دیدم: نقاشی در دفترچه یادداشت های کار میدانی ، یعنی خود من نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب من قسم خوردم که این را دیدم: نقاشی در دفترچه یادداشت های کار میدانی ، یعنی خود من
سوگند میخورم این را دیدم تأملات مایکل تاوسیگ،
انسانشناس رویایی را در مورد دفترچههای کار میدانی که در طول
چهل سال سفر در کلمبیا نگه داشته است، ثبت میکند. تاسیگ با در
نظر گرفتن نقاشیای که در سال 2006 در مدلین انجام داد – و
همچنین عنوان آن، «سوگند میخورم این را دیدم» – دفتر کار
میدانی را نوعی ادبیات مدرنیستی و مکانی میداند که نویسندگان و
دیگر پدیدآورندگان برای اولین بار در آنجا کار میکنند. منطق
تخیلی اکتشاف.
نوتبوکها مواد خام مشاهده را با خیال پردازی مخلوط میکنند،
در مورد تاوسیگ، با نقاشیها، آبرنگها، و برشهای روزنامهای
که درونی و درونی را با هم ترکیب میکنند، در کنار هم قرار
میگیرند. دنیای بیرونی به مدی که یادآور تکنیک برش سورئال
بریون گیسین و ویلیام باروز است. تاوسیگ با تمرکز بر جزئیات و
مشاهدات کوچکی که وقتی نویسندگان یادداشت های خود را به قطعات
تمام شده تبدیل می کنند از بین می روند، راه های جدیدی را برای
دیدن و استفاده از دفترچه به عنوان فرم فرا می خواند. حافظه به
عنوان یک موتیف مرکزی در سوگند میخورم که این را دیدم
ظاهر میشود، زیرا او تمایل خود را برای ثبت خاطرات جدید در
حاشیه یا مستقیماً در ورودیهای اصلی روزها یا هفتهها پس از یک
رویداد کشف میکند. تاوسیگ می نویسد، این نابهنگام ترین افکار
بعدی به نشخوار فکری در مورد تحلیل فروید از رویاها، افکار
پروست در مورد عملکرد غیرارادی حافظه و نظریه های تاریخ بنیامین
می انجامد - تاوسیگ می نویسد، کار میدانی، خاطرات دوران کودکی
را با سهولت شگفت انگیزی برمی انگیزد.
سوگند می خورم این را دیدم جسارت و جسارت روشنفکرانه ی
مشخص تاوسیگ را به نمایش می گذارد که در اینجا با حس وحیانی
از صمیمیت ترکیب شده است. او می نویسد: «بنابراین نقاشی
کشیدن، به تصویر کشیدن، باز کردن و رانده شدن به سوی چیزی یا
کسی است.» خوانندگان از پیوستن دوباره به تاوسیگ خوشحال
خواهند شد، زیرا او رشته های درهم تنیده ای از تداعی های
الهام گرفته را دنبال می کند.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
I Swear I Saw This records visionary anthropologist
Michael Taussig’s reflections on the fieldwork notebooks he
kept through forty years of travels in Colombia. Taking as a
starting point a drawing he made in Medellin in 2006—as well
as its caption, “I swear I saw this”—Taussig considers the
fieldwork notebook as a type of modernist literature and the
place where writers and other creators first work out the
imaginative logic of discovery.
Notebooks mix the raw material of observation with reverie,
juxtaposed, in Taussig’s case, with drawings, watercolors,
and newspaper cuttings, which blend the inner and outer
worlds in a fashion reminiscent of Brion Gysin and William
Burroughs’s surreal cut-up technique. Focusing on the small
details and observations that are lost when writers convert
their notes into finished pieces, Taussig calls for new ways
of seeing and using the notebook as form. Memory emerges as a
central motif in I Swear I Saw This as he explores his
penchant to inscribe new recollections in the margins or
directly over the original entries days or weeks after an
event. This palimpsest of afterthoughts leads to ruminations
on Freud’s analysis of dreams, Proust’s thoughts on the
involuntary workings of memory, and Benjamin’s theories of
history—fieldwork, Taussig writes, provokes childhood
memories with startling ease.
I Swear I Saw This exhibits Taussig’s characteristic
verve and intellectual audacity, here combined with a
revelatory sense of intimacy. He writes, “drawing is thus a
depicting, a hauling, an unraveling, and being impelled
toward something or somebody.” Readers will exult in joining
Taussig once again as he follows the threads of a tangled
skein of inspired associations.
نظرات کاربران