دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Hazlitt. William
سری:
ناشر: Sellerio Editore
سال نشر: 2016
تعداد صفحات: 0
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 326 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب I personaggi del teatro di Shakespeare به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب شخصیت های تئاتر شکسپیر نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
«اگر چیزی وجود داشته باشد که ما را به خواندن تفسیر دیگری
درباره شکسپیر ترغیب کند، این است که قبل از آن نام هازلیت آمده
است. با این موضوع هک شده
او ما را شگفت زده کرد و ما را با خوشحالی شگفت زده کرد. او
منتقدی زبردست،
معمایی، بدیع، متناقض و پیشنهادی، حتی بیش از آن دقیق، نورانی
و
عمیق است. از نظر سرگرمی محض، بهترین مفسری است که تا به حال به
انگلیسی نوشته ام» (ادگار آلن پو). هازلیت را میتوان
«اروپاییترین» روشنفکران انگلیسی زمان خود دانست، یعنی محدود به
یک جزیرهگرایی انحصاری نیست. او یک بناپارتیست ژاکوبن، دوست
انقلابی
فرانسه و روابط ادبی با ایتالیا داشت. اثر اصلی او،
شخصیت های تئاتر شکسپیر در سال 1817، که برای اولین بار در اینجا
به
ایتالیایی ترجمه شده است، به اتفاق آرا یک کلاسیک جاودانه در نظر
گرفته می شود. او تمام نمایشنامهها را با تحلیل دقیق شخصیتهای
مختلف شاعر بزرگ میخواند و به نقل از پوپ میگوید: «
شخصیتهای او خود طبیعت هستند تا حدی که تعریف آن نوعی خشم
است
آنها به اندازه کافی از آن کپی می کنند». و به این معنا در
اساس گرایش انتقادی به اصطلاح «نقد شخصیت» در نظر گرفته شده است.
با این حال، در عنوان انگلیسی
، کلمه کلیدی «شخصیت» نه تنها می تواند به شخصیت ها، بلکه به
شخصیت کلی هر درام اشاره کند. بنابراین، این کتاب علاوه بر اینکه
بهعنوان یک راهنمای مفید
ضروری برای درک روانشناسی عمل میکند، بیش از هر چیز کمکی اساسی
به مطالعات کلیتر شکسپیر است. سبک، شیطنت، شخصیت
خارق العاده نویسنده، در نهایت آن را به یک مقاله خوب خواندن،
متقاعدکننده و
ظریف تبدیل می کند. این عامل مناقشهای بود که در هر گام حساس در
تاریخ انگلستان، از زمان بازسازی پس از سقوط
ناپلئون (که هازلیت را به یک رانده سیاسی تبدیل کرد) تا سالهای
اخیر برانگیخت. br> پس از تاچریسم. مناقشه بر سر گرایش محافظه
کارانه نمایشنامه نویس بزرگ است:
«شکسپیر – می نویسد هازلیت – به نظر می رسد نقطه نرمی برای طرف
استبدادی دارد». و
درباره ماهیت ذاتا اشرافی شعر: «در واقع، علت مردم، دلیل چندانی
برای شعر نیست». چنان موضوع داغی در مورد بارد
نامههای انگلیسی وجود دارد که به ما اجازه میدهد تا این «کتاب
فتنهانگیز» را تعریف کنیم (بنابراین
در یادداشت غنی او درباره ثروت «سیاسی» هازلیت، آلفونسو
گراسی، بهطور کامل نشان داده شده است. .
«Se c’è qualcosa che possa indurci a leggere un ulteriore
commento a
Shakespeare, è che sia preceduto dal nome di Hazlitt. Con
questo tema trito e ritrito
egli ci ha sorpreso, e ci ha sorpreso felicemente. Egli è un
critico brillante,
epigrammatico, originale, paradossale e suggestivo, ancor più
che preciso, luminoso e
profondo. In termini di puro e semplice divertimento, è il
miglior commentatore che
abbia mai scritto in inglese» (Edgar Allan Poe). Hazlitt può
essere considerato il più
«europeo» tra gli intellettuali inglesi della sua epoca, vale a
dire non ristretto in
una esclusiva insularità. Era un bonapartista giacobino, amico
della Francia
rivoluzionaria, ed ebbe rapporti letterari con l’Italia. La sua
opera principale, I
personaggi del teatro di Shakespeare del 1817, per la prima
volta qui tradotto in
italiano, viene unanimemente ritenuto un classico
intramontabile. Legge tutti i drammi
attraverso l’analisi minuta dei diversi personaggi del grande
poeta, e cita Pope: «I
suoi personaggi sono a tal punto la Natura stessa, che è una
specie di oltraggio
definirli con sufficienza copie di Essa». E in questo senso è
stato considerato alla
base della tendenza critica del cosiddetto «Character
Criticism». Però, nel titolo
inglese, la parola chiave «character» può essere riferita, non
solo ai personaggi, ma
anche al carattere generale dei singoli drammi. Per cui, oltre
che fungere da guida di
utilità imprescindibile a capire le psicologie, il libro è
soprattutto un fondamentale
contributo ai più generali studi shakespeariani. Lo stile, la
verve, la straordinaria
personalità dell’autore, ne fanno infine un saggio di bella
lettura, persuasivo ed
elegante. È stato causa di un’implacabile polemica, riaccesasi
ad ogni passaggio
delicato della storia inglese, dai tempi della Restaurazione
seguita alla caduta di
Napoleone (che fece di Hazlitt politicamente un emarginato)
fino agli anni recenti del
post-thatcherismo. La contesa è sulla tendenza conservatrice
del grande drammaturgo:
«Shakespeare – scrive Hazlitt – sembra avere un debole per il
versante dispotico»; e
sulla natura in sé aristocratica della poesia: «la causa del
popolo, in effetti, si
presta poco a fare da argomento alla poesia». Un tema tanto
scottante intorno al Bardo
delle lettere inglesi da consentire di definire questo «un
libro sedizioso» (così
ampiamente illustra, nella sua ricca Nota sulla fortuna
«politica» di Hazlitt, Alfonso
Geraci).